Docu De Laatste Lichting kan een vervolg krijgen: Levenslicht

Recensie

Er lijkt geen zegen te rusten op een aantal producties van Roei! Zo kon het ‘dagboek Tokyo’ van Kaj Hendriks worden veranderd in ‘dagboek van een thuisblijver’ en liep het ‘dagboek Tokyo’ van kamprechter Tom van der Lelij ook al in de (Japanse) soep. Want het olympische roeitoernooi was nog maar nauwelijks begonnen of hij werd afgevoerd naar het coronahotel en kon Van der Lelij verslag doen van zijn beslommeringen aldaar.

Merijn Soeters – hij is onder andere Roei!redacteur – maakte een fraaie documentaire over de strijd tussen (onder anderen) Ward van Zeijl en Bart Lukkes versus Obbe Tibben en David van Velden, met respectievelijk Jolmer van der Sluis en Paul Hartog als coaches. De inzet was een startbewijs in de lichte dubbel voor de EK van 2020 en daarmee de mogelijkheid voor deelname aan het olympische kwalificatie, als ultieme ontsnappingsroute om alsnog de spelen van Tokyo te bereiken. De afloop is een beetje zoals merendeel van de Sam-en-Moos-moppen: ze gingen niet.

De YouTubebeelden geven echter een uniek inkijkje bij een aantal trainingen en (soms wat emotionele) besprekingen. Maar het is ook een vertelling zonder einde. Wat een episch beeldverhaal had kunnen zijn, gaat nu een beetje uit als het licht van een nachtkaars. Ook de dramatiek van de liquidatie van het lichte roeien is voorlopig achterhaald. Door tussenkomst van niets minder dan het IOC zijn er inmiddels weer kansen voor de lichte Nederlandse roeiers: de dubbeltwee staat in 2024 weer gewoon op het programma van de Olympische Spelen. Er zijn nog zeker twee volle jaren om een goede lichte dubbel het levenslicht te laten zien.