Na de vele successen eerder in het seizoen vertrok de flinke vloot vol verwachtingen richting Bulgarije. Halverwege het toernooi leek de Oranje-equipe zelfs nog af te stevenen op een recordoogst aan medailles. De buit viel met slechts twee bronzen plakken in olympische nummers uiteindelijk vies tegen. NLroei sprak met de hoofdverantwoordelijken.
Vrouwenhoofdcoach Josy Verdonkschot kon in elk geval nog opgelucht ademhalen met de twee medailles die zijn roeisters wonnen. Daarnaast had hij eerder al aangegeven dat de oogst met zoveel verschillende boten misschien nog wel eens tegen zou kunnen vallen. “Als je mij deze uitslag van te voren had verteld, had ik zeker niet getekend, want ik hoopte wel degelijk op meer. Maar dit was wel een van de scenario’s die ik in mijn hoofd had. Het had ook minder gekund, de dubbelvier had zo vierde kunnen worden bijvoorbeeld”, liet hij zich ontvallen.
Het gaat goed met de donatie-actie (inmiddels 3000 euro binnen!) maar we zijn er nog lang niet, steun net als onder anderen Wouter Weerheijm NLroei, doneren kan hier.
Overhoop
De mannen konden ondanks een zeer brede groep met geen enkele medaille thuiskomen. Hoewel hoofdcoach Mark Emke zaterdag nog zeer terughoudend was wat betreft een analyse, vond hij wel dat de uitslagen niet te negatief geïnterpreteerd moesten worden. “Natuurlijk is het balen dat het net niet lukt, maar we zitten met twee boten toch écht niet ver van het podium. Het zijn maar kleine dingen die bepalen of het net wel of net niet lukt, dus het zou dom zijn ineens alles overhoop te gooien. Eerst maar eens goed evalueren en kijken waar we dingen beter kunnen doen.”
Extra’s
Hij wees ook op het feit dat hij met zogeheten zij-instromers te maken heeft. “We moeten niet vergeten dat we de jongens uit Amerika pas kort in de boot hebben. Gelukkig blijft er één volgend jaar het hele jaar hier”, waar hij doelde op Bram Schwarz, die na twee jaar terugkeert naar Nederland. Ook Evertse haalde dit aan, maar dan om het falen van de Holland Acht te verklaren. “We hebben daar wellicht iets te veel gedaan. Voor velen was het in vergelijking met eerdere jaren zowel een extra wedstrijd als een extra trainingsstage, inclusief mensen die later instroomden. Misschien was dat allemaal net te veel van het goede.”
Prioriteren
Emke liet weinig los over zijn mogelijke plannen om volgend jaar te gaan prioriteren. “Daar ga ik nog niets over zeggen. Het is namelijk een behoorlijk ingewikkelde verhaal.” Zijn baas, technisch directeur Hessel Evertse, was al iets duidelijker. “Je ziet dat we nu een hele grote groep roeiers hebben die top-5 kunnen varen, misschien wel iets van 40. Maar die laatste stap blijft blijkbaar lastig. Bij de mannen moeten we dus misschien niet inzetten op drie topboten maar op twee. Eén scullboot en één boordboot. We gaan dus terug naar de tekentafel en keuzes maken. Uitgangspunt moet zijn: hoe gaan we in elk geval één medaille winnen. Daarna volgt de rest.”
Toernooi-opbouw
De technisch directeur stipte nog een ander belangrijk punt aan wat niet alleen voor de mannen gold. “Als je vraagt naar of de roeiers het op het juiste moment konden laten zien, moet ik die vraag met ‘nee’ beantwoorden. Op de een of andere manier waren de verwachtingen die zelfs tijdens het WK werden gewekt, niet in overeenstemming met de uitslagen. Ik denk dat het een combinatie is van ervaring en toernooi-opbouw. Als je kijkt naar de lichte Roemeense vrouwen die goud wonnen: die verloren nog van Ilse en Marieke in de voorwedstrijd. Ik vraag me dan dus af of ze toen wel tot het gaatje zijn gegaan of toch bewust wat hebben gespaard zodat ze in de finale konden toeslaan. Dat gold wel voor meer velden.”
