De teleurstelling was groot op de laatste dag van het WK roeien. Zowel de vrouwenacht als de dubbeltwee vielen buiten de prijzen. De acht had gehoopt op een medaille, de roeisters uit de dubbeltwee wilden dichter op de medailles zitten.
Bij de acht verliep de race lange tijd geheel volgens plan. Op de 1000 meter kwam het octet als derde door en wat normaal gesproken hun beste stuk is, moest nog komen. Enkele coaches langs de kant dachten zelfs al voorzichtig aan goud of zilver. Toch liep het anders. Juist Canada had een verwoestende versnelling en Nederland bleek niet mee te kunnen. Kort na afloop heerste bij de roeisters vooral grote teleurstelling. “We wilden onze eigen race varen en dat hebben gedaan. Ik vraag me ook af of we vandaag beter hadden gekund, je gevoel wordt al snel bepaald door de uitslag”, zei een zichtbaar aangedane stuurvrouw Ae-Ri Noort na afloop.
Finales
Aan de andere kant leek ze voorzichtig toe te geven dat ze wellicht niet de beste race van het toernooi hadden gevaren. “In finales gaat het altijd in het begin hard. Wij zijn vooral goed in een vlakke race varen. Je wordt door een snelle start toch een beetje uit je patroon gedwongen. Dat is lastiger racen. En waar we normaal konden versnellen, lukte dat nu niet.” Toch probeerde Noort tussen de teleurstelling niet al te negatief te zijn. “We moeten ons door dit resultaat niet teveel van de wijs brengen. We zijn erg goed bezig en een vierde plaats is natuurlijk helemaal niet slecht. Het was alleen erg leuk geweest als we onderweg al een beloning hadden gehad. We dachten écht dat dat mogelijk was.”
Steun net als Wouter Weerheijm de onafhankelijke roei-journalistiek, doneer hier aan NLroei. Bedankt!
Verschillen
Ook Lisa Scheenaard en Roos de Jong waren bedroefd. “Niet zozeer met de vijfde plaats, want daar kan ik prima mee leven. Het verschil met de top-3 is alleen veel te groot. Geen idee of het lag aan de vorm van de dag of dat we niet helemaal recht lagen, maar we waren niet goed genoeg. De race zelf voelde niet slecht. Technisch en fysiek was het beste oke. Alleen op het eind was het beste er wel af. Ik denk dat alleen als alles perfect was geweest we een medaille hadden konden halen”, aldus Scheenaard.
Progressie
Desalniettemin heeft de Eindhovense veel vertrouwen in haar boot. “Roos en ik kunnen allebei keihard trainen, dat is heel erg fijn. We hebben beiden dit jaar zo’n vijf tot zeven seconden van ons persoonlijk record op de ergometer gehaald. Ik weet zeker dat we die progressie kunnen doorzetten. Ik blijf het liefst nu ook gewoon in de dubbeltwee. Ik denk dat ik hier beter tot mijn recht kom dan in de dubbelvier. Het is ook gewoon leuker.”
Record
Opsteker van de dag was de winst in de B-finale door Amos Keijser en Niki van Sprang. Niet alleen wonnen zij deze spannende race met Polen, ook zetten zij een nieuw Nederlands record neer, wat sneller was dan de winnaar uit de A-finale. “Die tijden kan je niet vergelijken want het ging minder hard waaien, maar het is wel een aardig detail”, zei Van Sprang. Toch was de roeier van Pampus uit Almere niet euforisch. “Het is vooral jammer dat we dit niet in de A-finale hebben kunnen laten zien.”
Spelletje
Extra wrang was dat Frankrijk – van wie in de voorwedstrijd nog was gewonnen – later op de dag het goud pakte. Van Sprang bleef reëel. “Ik denk niet per se dat we met deze race wél de finale hadden gehaald. Met dit weer van harde wind mee is het nu eenmaal een ander spelletje. Je moet blijven tikken en subtiel proberen te versneller. En je niet laten afleiden door kleine mishaaltjes. Dat deden wij nu goed.”
