Na de andere zwaargewichten Roel Braas en Boaz Meylink stopt dit seizoen ook de temperamentvolle Robert Lücken. Dat is een forse aderlating, want hij is de slag en een leider. Hij ontkent dat zijn acute vertrek te maken heeft met de tegenvallende prestatie in Belgrado. Naar zijn zeggen twijfelde hij te lang en kiest voor een ander leven. Goud blijft echter lonken.
In een emotioneel gesprek heeft hij zijn besluit aan zijn coach Mark Emke meegedeeld. Het was kort na afloop van de wereldbekerfinales in Belgrado. Lücken was als slag aanvoerder van Nederland 1, had zilver om zijn nek, maar verloor van zijn Nederland-2-maten. Een vraaggesprek.
Pijnlijke nederlaag, gaf dat de doorslag?
“Nee. Ik twijfelde al lange tijd. En wist eigenlijk al voor Belgrado dat ik zou gaan stoppen. Met twijfel in het hoofd kan ik geen topsport bedrijven. Het was een constante afweging tussen de sport en het andere leven. De focus was niet meer volledig op roeien, dan kan ik geen topsport bedrijven. Na de finale heb ik het Mark Emke verteld. Hij kon niet verrast zijn, want hij was op de hoogte van mijn eerdere gedachten en twijfels.”
Wat nu?
“Vorig jaar ben ik na de WK verloofd. Mijn vriendin en ik gaan in september trouwen. En ik wil eindelijk mijn scriptie gaan schrijven om mijn studie geschiedenis af te ronden. Daarna begin ik aan een lerarenopleiding, zodat ik voor de klas kan. Lesgeven lijkt mij prachtig.”
Goud lonkt echter
“Ik ben gestopt. Alles is gewonnen, behalve olympisch goud. Dat is ook het enige dat mij nu nog doet twijfelen. Ik heb met technisch bondsdirecteur Hessel Evertse afgesproken dat we straks na de WK bijpraten. Ik weet niet hoe groot de kans is dat ik terugkom als roeier. Maar het kan ook zijn dat ik coach wil worden van junioren of sb-roeiers. Werken met jongeren lijkt me leuk, daarom wil ook gaan lesgeven.”
Olympisch goud voor deze mannengroep onhaalbaar?
“De kans is niet heel groot, maar het is haalbaar. Hier en daar moet het programma wat worden aangepast, maar dat is een ander verhaal.”
Er zijn redenen om positief te zijn over de Holland Acht, neem jullie formidabele Luzernrace in 2016 en ondanks acuut fysiek malheur vierde bij de afgelopen WK. En vorige week dus goud en zilver in vieren bij de wereldbeker
“Eens. Maar wie hebben we in Belgrado verslagen? De Wit-Russen en een jonge Duitse vier. En ja, mijn ploeg had in de aanloop naar die wedstrijd te kampen met ziekte. Alles bij elkaar kun je stellen dat ik een week te lang ben doorgegaan.”
Zag je het vooraf niet zitten?
“Nogmaals, ik twijfelde te sterk tussen doorgaan en stoppen. Dat helpt niet. Vandaar mijn keuze. Dat heeft ook te maken met een verantwoordelijkheidsgevoel ten aanzien van de ploeg.”
En nu het zwarte gat in?
“Eerlijk gezegd had ik gedacht meer opgelucht te zijn, maar dat is nauwelijks zo. Een zwart gat vrees ik niet. Ook tijdens mijn roeicarrière heb ik mij met de andere dingen van het leven gehouden. Ik ben lid van de Ten Club, bij deze sociëteit verdiepen we ons onder andere in filosofie, muziek en kunst. Dat was voor mij de laatste jaren al een mentale uitlaatklep, naast het roeien. Ik leef het leven om ervan te genieten.” En lachend: “Ik ben tien jaar getrouwd geweest met het roeien. Daarvan ga ik nu scheiden om in september te kunnen hertrouwen. Met mijn ware liefde.”
