Toen Tokyo zich kandidaat stelde voor de Olympische Spelen was er nog geen coronavirus en leek het een schitterend evenement te kunnen worden. We zijn inmiddels al een tijd in de situatie dat door het virus een heleboel niet mag en dat heeft ook gevolgen voor de sport, zoals lege stadions. Dapper dat Japan toch doorzette, maar leuk is het niet voor Tokyo en het hele land. Dat nog los van al het geld dat het kost. Er melden zich ook minder landen aan als kandidaat voor organisatie van de toekomstige spelen.
Kijk je naar de medailles dan worden die over veel landen verdeeld en dat geldt ook voor het roeien. Er waren 42 medailles en achttien landen hebben er één of meer gewonnen. Daarbij valt op dat ook het goud over vier continenten is verdeeld en dat is goed om duidelijk te maken dat roeien een mondiale sport is. Alleen Afrika heeft geen medaille gewonnen. Wel is er veel minder overmacht van grootmachten als Duitsland, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten.
Nederland mag tevreden zijn. Voor vijf medailles teken je eigenlijk van tevoren. Al hadden we liever iets meer goud gezien. En dan waren er nog de besmettingsgevallen. Knap dat de rust in het team toch werd bewaard. Kijk je naar de dames, dan was een gouden medaille toch verdiend geweest voor een van de ploegen, al is eenmaal zilver en tweemaal brons goed. Ook jammer dat de dubbelvier niet in de goede vorm was na jaren van zulke goede prestaties.
Bij de mannen vond ik de prestaties van de gouden dubbelvier en van de zilveren dubbeltwee fantastisch. De boordroeiploegen haalden op zich best een voldoende, maar de hoog gespannen verwachtingen voor de acht werden helaas niet gerealiseerd. En daar speelde na afloop ook dat veel roeiers van de acht en de coach Emke hun eigen verhaal kwijt wilden. Dat mag, maar of het handig is?
Over drie jaar is het olympisch roeien in Parijs, hopelijk is het virus dan echt overwonnen. Want de spelen verdienen beter en ook zal dat meer kijkers trekken in stadions, maar ook voor de televisie.
