Bondscoach worden zonder ooit wedstrijd te hebben geroeid. Het lijkt onmogelijk, toch lukte het Isabelle Jacobs. De 29-jarige coach begeleidt sinds twee jaar met Josy Verdonkschot en Marit van Eupen de scullsters en heeft bij dit WK vooral de dubbeltwee van Lisa Scheenaard en Roos de Jong onder haar hoede.
Jacobs moet lachen als er gevraagd wordt naar haar roei-ervaring. “Nee, ik ben niet het voorbeeld van een succesvolle roeier die later gaat coachen. Eigenlijk is alles vrij toevallig gelopen. Het had weinig gescheeld of ik had überhaupt nooit gecoacht”, vertelt ze. De Delftse groeide op in Bilthoven en kwam via schoolroeien in Utrecht in aanraking met de roeisport. Daarop sloot zij zich als student Maritieme Techniek aan bij Laga in Delft.
Steun de onafhankelijke roei-journalistiek, doneer hier aan NLroei. Bedankt!
Outcast
Daar roeide zij een aantal jaar wat ongelukkig rond en net op de avond dat ze besloot zich uit te schrijven, raakte ze aan de praat met een coach. “Ik had behoorlijk wat gezeild en ook zeilles gegeven en had op basis van mijn goed ontwikkelde bootgevoel wel ideeën over hoe je moest coachen. Die deed ik uit de doeken en prompt werd ik zelf gevraagd. In het begin ging het net zo als tijdens mijn roei-carrière. Ik kreeg de ploegen die een beetje outcast waren. Een vrouwendubbeltwee die was uitgeselecteerd omdat ze op reis waren geweest bijvoorbeeld.”
Bosbaan
Toch zagen coaches al snel haar talent. Ze fungeerde bij verschillende hoofdcoaches waaronder Susannah Chayes als belangrijke assistent bij de zware mannen. Via die weg kwam zij ook steeds vaker op de Bosbaan. “Het was in de tijd dat jongens als Amos Keijser en Conno Kuyt aansluiting kregen bij de roeibond.”
Meefietsen
Jacobs kon goed overweg met toenmalig development bondscoach Marit van Eupen. Zij tipte haar hoofdcoach en echtgenoot Verdonkschot. Die vroeg op zijn beurt haar geregeld op zaterdagen langs te komen. “Eerst fietste ik alleen maar mee, maar op een gegeven moment kreeg ik steeds vaker een toeter in mijn handen gedrukt. Van het een kwam het ander. Ik ben er echt ingerold. In december 2016 werd het structureler, want in het seizoen van 2017 ben ik uiteindelijk naar alle internationale toernooien gegaan.”
Puzzelstukje
Ze ziet zichzelf als een soort puzzelstukje dat nog ontbrak in het vrouwendeel van het coachteam. “Mijn grootste kwaliteit is denk ik dat ik goed kan luisteren. Ik ben niet verantwoordelijk voor de selecties en daarom ook wat laagdrempeliger voor de roeisters om aan te spreken. Nienke van Zijp vertrok na de Spelen van Rio. Ik denk absoluut niet dat ik precies hetzelfde ben als zij, maar ik denk wel dat mijn rol vergelijkbaar is. Daarnaast doe ik op dit soort toernooien de logistiek. Schema’s van wie wanneer naar de baan gaat, hoe laat voorbespreken et cetera.”
Plezier
Plezier is vooral wat Jacobs drijft. “Ik ben vooral positief verrast door de houding van de vrouwen. Ze kenden me niet en ik had nou niet bepaald een uitgebreid roei- of coachcv. Ze waren vanaf het begin open-minded en zonder scepsis. Als ze mij de kans niet hadden gegeven mezelf te bewijzen had ik het nooit zo leuk gevonden. Samen met het feit dat ze keihard trainen en alsnog veel lol hebben, maakt het voor mij de moeite waard dit werk te doen.”
Kans
Een voorbeeld voor jonge coaches vindt ze zichzelf niet per se. “Dat is gek om te zeggen als iets eigenlijk vooral op je pad is gekomen en niet het resultaat van pure ambitie. Mij maakt het bijvoorbeeld niet uit of ik nou een goede of een slechte ploeg coach, zolang ze maar gemotiveerd zijn. Ik erken echter wel dat het bijzonder is dat ik deze kans heb gekregen. Dat dat dus blijkbaar mogelijk is, is denk ik wel belangrijk om te zien voor onervaren coaches.”
