Nederland was goed vertegenwoordigd op de Rotsee, maar staat minder prominent op de medaillespiegel van de laatste wereldbeker. Nieuw-Zeeland spande daar de internationale kroon door zes gouden medailles in olympische bootklassen op het scorebord te toveren.
Geen enkel ander land slaagde erin om bij de Kiwi’s in de buurt te komen. Italië, Polen en Australië volgen met elk twee maal goud, twee maal zilver en een bronzen medaille. Nederland staat als veertiende in de ranglijst. Nieuw-Zeeland haalde niet alleen veel medailles, maar deed dat ook nog eens met relatief onbekende roeiers.
Kleine nummers
Opvallend is dat de Nieuw-Zeelanders heer en meester zijn in vooral de kleine nummers. Goud werd behaald in de mannen, de vrouwen en de lichte vrouwen dubbeltweeën, beide tweezonders en bovendien de mannenskiff. Een troostmedaille (zilver) was er voor hun vrouwenacht.
Manson
Bij de mannensolisten waren de ogen gericht op Robert Manson. Hij wordt gezien als de opvolger van fenomeen én landgenoot Mahé Drysdale. Bij de wereldbeker in Poznan pakte Manson al de titel in dit nummer. Nu voegt hij Luzerngoud aan zijn prijzenkast toe. En glansrijk behaald, hij passeerde de eindstreep bijna vier seconden eerder dan de nummer twee.
Podium
Nieuw-Zeeland scoort met nog meer relatief nieuwe namen. Dubbeltweewinnaar Chris Harris was ploeggenoot van Manson bij de Olympische Spelen in Rio in de dubbeltwee. Het duo eindigde toen kleurloos op de vijfde plaats in de b-finale. Nog geen jaar later bestormen ze het internationale podium. Het andere dubbeltweebemanningslid in Luzern, John Storey, eindigde in de mannen dubbelvier ook onzichtbaar op het olympische water.
