Tien jaar in het bondsbestuur, waarvan de laatste vier jaar als voorzitter: Frans Cornelis presteerde het. Vandaag draagt hij de voorzittershamer over aan Rutger Arisz die in de gesprek is om directeur van Ajax (een voetbalclub) te worden. NLroei stond met de aftredende voorzitter stil bij zijn bondsinspanning, inclusief de pieken en de dalen. En de kersverse Ridder in de Orde van Oranje-Nassau ontwikkelde een visie op de roeigemeenschap; hij wil via onlinecommunicatie onder andere meer oud-roeiers bereiken.
Waarom er ooit aan begonnen?
“Tien jaar geleden vroeg Martin van Kesteren of ik er over wilde denken om hem op te volgen als commissaris sponsoring. Ik was toen al bijna negen jaar voorzitter van de Tromp Boat Races, dat liep als een tierelier, daar beleefde ik veel plezier aan. En ik had via mijn bestuursrollen in het Nima en de Bond van Adverteerders een groot marketingnetwerk. Na kennismaking met mensen als Jan Karel Mak, Irene Eijs en IJsbrand Haagsma besloot ik het te doen.
”Wat is er bereikt?
“Twee gelukte WK’s in eigen land, een succesvol georganiseerde bondsorganisatie, een nieuw en echt state of the art olympisch trainingscentrum en bondbureau. En sterk verbeterde topsportprestaties. Overigens allemaal bereikt doordat heel veel capabele mensen er hun schouders onder hebben gezet en met elkaar samenwerkten.”
Wat was het absolute hoogtepunt?
“Dat we terug zijn op de positie waar we horen als het gaat om de olympische medaillestaatjes. Dat geldt ook voor de roeiers en roeisters onder de 23 jaar.”
Dieptepunt?
“Er waren twee bijzonder moeilijke momenten. Eerst moest ik de bureaumedewerkers vertellen dat velen van hen hun baan zouden verliezen. Toen we daar net doorheen waren, overleed Geri Donkervoort heel plotseling.”
Wat moet er zeker nog gaan gebeuren?
“Voor een kleine maar hechte sportgemeenschap als het Nederlandse roeien biedt het internet met onder andere YouTube, Facebook enorme mogelijkheden. Daarvoor is directe, moderne communicatie met roeiers, ex-roeiers en belangstellenden een noodzaak, ook vanuit de bond zelf. Maar we besteden te veel energie aan juridische en statutaire zaken, met name via de gekozen getrapte ledenconstructies. En het is mede daardoor verre van optimaal te benutten. En we hebben juist in dit opzicht als roeisport weinig te vrezen. Daar moeten we met z’n allen een betere oplossing voor vinden. Met de klassieke “1980-benadering” halen we 2024 niet, wat dat betreft hoef je maar om je heen te kijken naar de bonden die niet groeien… Als we dat oplossen, kunnen we fantastische dingen doen, zoals de ruim 200.000 verloren “ex-raceroeiers” weer bereiken, nieuwe inkomstenbronnen aanboren, talenten financieren etc.
Maar dat is een persoonlijke visie, dat zullen de komende besturen moeten behandelen.”
En nu achter de spreekwoordelijke geraniums?
“Geraniums zitten niet in mijn genen. Ik heb vorig jaar na mijn vertrek bij Randstad een consultancybedrijfje opgericht, ik geef les als Professor of Practice aan de Maastricht School of Management bij het executive MBA-sports management, dat is het enige serieus geaccrediteerde universitaire programma op dit gebied in Nederland. MSM is ook betrokken bij projecten in Japan in de aanloop naar Tokyo 2020. Daarnaast ben ik commissaris en aandeelhouder bij een paar kleine bedrijven. En ik blijf roeien bij Rijnland en Tromp. Vervelen zal ik me zeker niet!”
