Eigenlijk wilde ze geen paralympische sport doen. Maar vandaag ligt ze aan de start bij de wereldkampioenschappen in het PR3-mix veld. De 23-jarige Minxia Peddemos roeit nog niet lang op internationaal niveau, maar draait nu op volle toeren.
Peddemos is opgegroeid in een weeshuis in China, nadat ze als baby te vondeling werd gelegd op straat. Als meisje, en zonder linkerhand, waren de kansen niet bepaald in haar voordeel. Maar bij de pakken neerzitten is voor haar nooit een optie geweest. ‘’Ik wilde net zoals de rest zijn. Dat moest ook, als je geadopteerd wilde worden.’’
[su_quote]Geen NLroei zonder crowd funding! Support de onafhankelijke roeijournalistiek, dat kan hier. Bedankt! [/su_quote]
Geen genoegen
In het weeshuis woonde ook een ander, ouder meisje met een fysieke handicap. ‘’Zij had zich er al compleet bij neergelegd dat adoptie vanwege haar beperking er niet in zat. Daarom bleef ze als hulpkracht werken in het weeshuis. Ik kon dat niet geloven. Waarom zou je daarmee genoegen nemen? Ik was precies het tegenovergestelde. Ik deed er alles voor om geadopteerd te worden en geloofde in een betere toekomst. Ik wilde niet ‘beperkt’ zijn, dus ik deed met alles altijd mijn uiterste best.’’ Toen Peddemos zes jaar was werd ze geadopteerd en kwam ze naar Nederland.
Para-roeien
In haar studententijd werd ze lid van Argo, waar ze in het lichte wedstrijdveld wilde starten. Daarom liep ze niet direct warm voor om zich te classificeren voor het para-roeien. Toen ze een filmpje van de paralympische kampioenen zag, was ze om. ‘’Ik zag hun toewijding en geweldige prestatie. Ik vond het er stoer uitzien, dus ik wilde het ook proberen. Een nieuwe uitdaging, een avontuur. Ik ben nog steeds blij met mijn keuze,’’ zegt de Argonaute.
Nieuw
Anderhalf jaar geleden kwam ze bij haar huidige ploeg. Sinds maart traint ze elke dag op de Bosbaan. Afgelopen mei roeide de ploeg hun eerste internationale wedstrijd in Varese. ‘’Voor de meesten van ons was dat de eerste 2k-race. Het is in Nederland lastig om tegenstanders te vinden in mixed- en paravelden’’, legt ze uit. Bij de wereldbeker in Poznan behaalde de ploeg een vijfde plek en in Rotterdam wonnen ze een bronzen medaille. ‘’Daar zijn we een aantal tegenstanders tegengekomen waar we nu ook tegen moeten. Maar acht van de achttien landen zijn voor ons nog ‘nieuw’, dus dat is wel spannend.’’
Leermoment
’Er zijn geen specifieke verwachtingen, het is ons eerste internationale seizoen. Dit jaar moeten we vooral nog heel veel leren, en laten zien wat we waard zijn. We hebben er vooral veel zin in, we gaan er het beste uit halen.’’ Maar het ultieme doel is toch deelname aan de Paralympische Spelen in Tokio. ‘’Dit WK biedt de eerste kwalificatie kans, waarvoor een top-5 positie vereist is.’’
Verdrietig nieuws
Er heerst een bijzondere sfeer op de baan vanwege het overlijden van een collega-roeier. ‘’Het is heel verdrietig nieuws. Je kan wel merken dat er iets naars is gebeurd. Woensdag mocht niemand het water op, en tijdens de opening werd er een minuut stilte gehouden. Ook kreeg iedereen de optie om met rouwbanden te roeien, dus er wordt veel bij stilgestaan.’’
Vertrouwen
De ploeg geniet ook van het toernooi. ‘’De baan is mooi, in een prachtige omgeving. Midden in de natuur. Het water vaart lekker. Zondagochtend was onze voorwedstrijd, we roeiden toen twintig seconden harder dan eerdere races. Deze progressie willen we doorzetten. Bij de herkansing willen we nog harder gaan, zodat we ook de halve finale kunnen varen en meer race-ervaring op kunnen doen. We gaan het beste eruit halen, ik heb er vertrouwen in.’’
