“Dit is echt heel gaaf”, juicht Marieke Keijser, die net uit het water is geklommen om de mannenacht te feliciteren met hun goud via de traditionele zwemsessie. Ze doelt daarmee op zowel haar eigen, als op het eremetaal dat dit toernooi door andere ploegen is gewonnen.
Met drie gouden en twee bronzen medailles wint Nederland het medailleklassement van de WK onder de 23 jaar. Keijser won goud in haar lichte vrouwenskiff. “Ik wist dat ik ver kon komen als ik mijn eigen race zou varen en mijn eigen ritme zou bepalen”, zegt de roeister van De Maas blij en trots na haar gouden race. Hoewel ze erg zenuwachtig was van tevoren wist ze dat dit kon. “Ik moest ook wel goud halen”, lacht het boegbeeld van Rotterdam 2016.
Vliegensvlug
De Mexicaan Kenia Lechuga Alanis kwam vliegensvlug uit de start en zette de Rotterdamse al snel op een bootlengte achterstand. “Dat had ik wel verwacht”, zegt Keijser. “Als ik naast mezelf zou liggen zou ik ook zorgen dat ik zo hard mogelijk uit de start kom. Bovendien lig ik wel vaker achter bij de start.”
Plan
Ze liet zich niet door anderen opjagen. “Ik had geen moment waarop ik dacht ‘nu moet ik gaan’, maar wist wel heel goed wat ik kon en dat ik bij het plan moest blijven en dat alleen maar moest uitvoeren. Ik hoorde mijn coach Thomas Notermans vanaf de kant roepen dat het goed ging en dat gaf me vertrouwen tijdens de wedstrijd.”
Naturel
De hele race zag er ongelofelijk koel en naturel uit. “Als ik gekke dingen doe dan gaat er vaak van alles fout, dus ik moest gekke dingen achterwege laten. Ik wist dat de bootsnelheid omhoog zou gaan als ik de race bij mezelf zou houden. En ik heb echt mijn eigen race kunnen varen”, zo verklaart Keijser haar naturel ogende roeien.
Feestje
“Hoe ik het ga vieren weet ik nog niet”, zegt Keijser opgewekt. Maar dat gaat vast goed komen. “Het wordt een feestje in Rotterdam”, zegt ze dan. “Tot nu toe heb ik alleen maar korte feestjes gehad omdat ik daarna weer door moest. Nu mag het een langer feestje worden”, aldus Keijser die het seizoen als wereldkampioene kan afsluiten.
Boston
Concrete plannen heeft ze nog niet voor het komende jaar, alhoewel: “Hard roeien staat op de to-do-list.” Ook zijn er al wat nieuwe projecten bekend. “Ik weet wel al dat ik naar Boston ga”, vertelt ze. “En ik wil volgend seizoen weer fit zijn en onder de zeven plat trappen op de ergometer”, is het ambitieuze antwoord. “Hoe ik dat ga doen zien we later wel.”
Seizoen
Keijser kan terugkijken op een goed seizoen waar veel te vieren was. Behalve het Nederlandse Kampioenschap won ze ook wereldbekergoud in Varese en zilver op de wereldbeker in Poznan. En dat terwijl het seizoen niet vlekkeloos begon. Er was gedoe. “Ik denk daar niet meer aan terug”, zegt ze resoluut. “Ik kreeg te maken met allerlei meningen van mensen en het enige dat ik wilde was hard roeien. Dat ben ik gaan doen.”
Geleerd
Uiteindelijk ging ze skiffend verder met haar coach Thomas Notermans. “Van dat gedoe heb ik veel geleerd”, bekent ze. “Het belangrijkste is dat ik dit jaar fitter ben geworden en harder ben gaan roeien. Dat heeft me nu een wereldtitel opgeleverd.”
