Daags nadat Maaike Head met 6:55,4 een wereldrecord boekte in de leeftijdsklasse tussen de 30 en 40 jaar, is de lichte roeister opvallend nuchter. Haar tijd is slechts 0,7 seconde langzamer dan het absolute record voor lichtgewichten.
“Eigenlijk vind ik mijn record dus niet echt een wereldrecord en niet overdreven bijzonder, maar het is natuurlijk wel mooi dat ik zo’n snelle tijd heb neer gezet”, is haar reactie. De Rotterdamse begon met vertrouwen aan de test. “Eerlijk gezegd voelde ik me hartstikke fit van te voren. We hebben in Sevilla uiteraard vooral geroeid, maar we hebben ook een paar intensieve ergometertrainingen gedaan en zo ik wist dus wel dat ik er goed voorstond.”
Geen stress
Head had als persoonlijk record een tijd van 6:57,5 staan, wat ze in de aanloop naar de Spelen van Londen realiseerde. Dat verbreken was haar voornaamste doel. “Ik had een 1500 meter gedaan op gemiddeld 1:44,1 en ik had niet het idee dat ik dat niet nog 500 meter zou kunnen volhouden. Dus ik was eigenlijk ook helemaal niet zenuwachtig. Ik ben gewoon gaan zitten en het gaan doen. Dan zie je vanzelf wel wat er precies uitrolt.”
Schaatsen
Deze nuchtere benadering denkt de roeister van Skadi vanuit het schaatsen te hebben meegebracht. De roeister behaalde in die sport in 2003 nog goud met de achtervolgingsploeg bij de wereldkampioenschappen voor junioren. “Met schaatsen leer je tot in perfectie schema’s te rijden. Roeien met zo’n klokje lijkt daar wel een beetje op. Je moet geen gekke dingen doen en jezelf niet overschatten als je je goed voelt.”
Geen toevalstreffers
Niet alleen Head zette zo’n goede tijd neer. Bijna alle vrouwen zetten een persoonlijk record neer. “Het is mooi te zien dat het schema kennelijk klopt. Het kunnen geen veertien toevalstreffers zijn.” Bootgenoot Paulis was met haar 7:02,0 ruim sneller dan het nationale record onder 23 jaar. “Ja, iedereen heeft het nu over mijn tijd, maar zij gaat zoveel harder dan ooit. Er zijn weinig lichte vrouwen in Nederland die zo hard zijn gegaan.”
Hoogtestage
De snelle tijden wijdt Head vooral aan de effecten van de hoogtestage die zij en haar partner Ilse Paulis samen met de vrouwen dubbelvier in de bergen van Sierra Nevada heeft gehouden. “Toen ik daarvan terugkwam dacht ik echt dat ik de wereld aankon. Niet alleen door de hoogte, maar ook doordat we daar gewoon keihard getraind hebben. Het was een heerlijke situatie. Er is daar geen enkele afleiding, dus ga je maar drie keer per dag trainen. Daar word je heel fit van.”
Techniek
Ondanks dat de groep geen roeiwater tot hun beschikking had, denkt Head er zelfs technisch op vooruit te zijn gegaan. “We hebben heel veel met zijn zessen op slides op de ergometer gezeten en aan de techniek gewerkt. Onze coach Nienke van Zijp heeft er echt bovenop gezeten. Toen Josy Verdonkschot paar dagen naar Sevilla was en terug kwam, zag hij ook echt dat er dingen veranderd waren. En toen we weer in de boot zaten, merkten we meteen verschil. De beentrap en het doordragen naar achter is veel gelijker en strakker. We hebben nu ook geen last meer van golven enzo.”
©NLroei, 8-3-2016
