De nu 39-jarige Alex Partridge won met de Britse mannenacht zilver in Peking (2008) en brons in Londen (2012). Na het stoppen met topsport viel de Brit echter in een zwart gat en kampte de laatste jaren met een flinke depressie.
Dat vertelt hij in een openhartig interview met de Daily Mail. Daarbij spaart hij de Britse roeibond en hoofdcoach Jürgen Gröbler bepaald niet. De problemen begonnen volgens Partridge doordat hij geen gouden medailles wist te winnen bij de Olympische Spelen. “Bij het Britse team wint iedereen goud. Dat is de verwachting. En als je dat niet haalt, dan lever je niet. De andere medailles voelden als mislukt”, stelt hij.
Steun de onafhankelijke roei-journalistiek, word NLroeidonateur! Dat kan hier. Alvast bedankt!
Gröbler
Na 2012 wilde hij aanvankelijk tijdelijk rustiger aan gaan doen om later richting de Spelen van Rio de Janeiro weer terug te komen. Volgens hem was dat onder het regime van Gröbler niet mogelijk. Hij gaf Partridge te kennen dat als hij de volgende spelen wilde halen, hij onmogelijk kon afhaken. “Ik stopte dus maar. Ik heb niet eens mijn vertrek aangekondigd. Ik dreef domweg weg van de topsport. Het was heel gek. Ineens krijg je geen geld meer en is het klaar.”
Hypotheek
Hij ontving naar eigen zeggen nooit meer een telefoontje van iemand van de roeibond. “Ik zat vanaf mijn 16e al bij het nationale team. Je bent al die jaren non-stop met roeien bezig. Als je dan op 30-jarige leeftijd stopt, moet je een nieuw leven beginnen, alleen dan met de verantwoordelijkheden van een gezin en een hypotheek.”
Come-back
Hij veranderde een paar keer van baan, maar werd steeds ongelukkiger. In 2016 begon hij tegen beter weten in weer met roeien. “Ik begon onder het mom van nog één keer schitteren op Henley Royal Regatta, maar stiekem hoopte ik natuurlijk nog de Olympische Spelen te halen.” Dat laatste mislukte en toen de Britse acht in Brazilië ook nog eens goud haalde, werden de mentale problemen alleen maar groter.
Drank
“Ik misgunde de jongens die wonnen niets. Het was vooral de gedachte dat als ik gewoon was door gegaan ik ook goud had kunnen winnen. Ik had jaren met al die gasten geroeid en hadden dezelfde leeftijd. Dat kon ik gewoon niet aan.” Partridge kwam kilo’s aan en raakte aan de drank. “Ik werd zelfs onder invloed gepakt achter het stuur. Vanwege de media-aandacht voor het incident werd ik ook nog eens ontslagen.”
Zelfmoordgedachtes
Partridge trok zelfs bij zijn ouders in. “Dat was mijn dieptepunt. Ik leek alle belangrijke dingen in mij leven te verliezen, mijn kinderen, mijn familie. Ik had zelfmoordgedachtes. Je kan bijna niet bedenken dat je vier jaar terug nog de beste van de wereld was, dingen bereikte waarvan anderen enkel van kunnen dromen, en dan nu ineens niet leuks meer kan vinden.”
Roeibond
Hij benadrukt dat er meer aandacht moet komen voor dit soort gevallen. “De roeibond moet zich realiseren dat – ook al kom je niet meer op de trainingen – je nog steeds belangrijk voor ze bent. Je wil namelijk nog steeds deel uit maken van die bijzondere groep. Er zijn coaches die je elke dag sprak en een enorm belangrijk deel van je leven zijn geworden. Ook zij moeten snappen dat het heel gek is, ineens daarvan afgesneden te zijn.”
Helpen
Met Partridge zelf gaat het dankzij psychische hulp een stuk beter. Hij heeft nu een baan waarbij hij mensen helpt die in een slechte financiële situatie zitten. “Ik heb me gerealiseerd dat ik graag mensen wil helpen. Dat is nu mijn doel in het leven. En uiteindelijk helpt dat ook mij.”
