De Nederlandse equipe behaalde afgelopen weekeinde zeven EKmedailles. NLroei sprak drie medaillewinnaars.
De enige gouden medaille werd binnen gehaald door Marieke Keijser en Ilse Paulis. Net als bij de gouden race van Rio de Janeiro was het roeien van de lichte dubbeltwee superieur. Na een gecontroleerde start, sloeg het Nederlandse duo halverwege toe. “Onze tactiek bestond eruit dat in de eerste 1000 meter er niemand tussenuit moest piepen en dat het vanaf de tweede 1000 meter onze beurt zou zijn”, aldus Keijser. Zelfs op televisie waren vanaf toen haar aanwijzingen te horen. “Ik bleef Ilse vertellen waar we lagen zodat we daar ontspanning uit konden halen”, zegt ze daarover.
Overtuiging
Keijser en Paulis rekenden ondertussen vakkundig af met de concurrentie, waarvan uiteindelijk de winnaars uit Luzern, Polen, het beste bleek. Waar zij streden voor het zilver lag Nederland een kleine lengte daarvoor op gouden koers. Vooral de overtuigende manier van roeien maakte indruk. Keijser: “We weten inderdaad goed wat we kunnen en dat hebben we kunnen laten zien.” Het lijkt erop dat de trainingsperiode die hoofdcoach Josy Verdonkschot voor het duo inlaste en waardoor de wereldbeker in Luzern werd overgeslagen, effect heeft gehad. “Het was wel even wennen want we houden allebei van racen maar achteraf was het uiteindelijk meer dan waard.”
Initiatief
Mechiel Versluis haalde gisteren met de Holland Acht de enige mannenmedaille in een olympisch nummer binnen. Op zaterdag stelden de vierzonder en de dubbelvier teleur. “Het heeft niet voor veel extra druk gezorgd, al zeiden inderdaad wel veel mensen tegen ons dat wij het dan maar moesten doen. Maar uiteindelijk ben je vooral met jezelf bezig. We hadden na Luzern de focus meer op de start gelegd en dat kwam er nu goed uit. Ik ben blij dat we zelf initiatief genomen hebben en we er halverwege zo goed voorlagen”, sprak de roeier van Okeanos, die met zijn ploeg dankzij een sterke start de Duitsers goed onder druk zette.
Aanpassingen
Toch was hij niet helemaal tevreden. “In de derde 500 meter begon het te rommelen en daar hebben we het teveel laten liggen. Duitsland kon te makkelijk weglopen. Het was al met al niets ons beste roeien. Maar ik heb wel het idee dat we daar aan kunnen werken. Liever dat we nu zien waar het mis gaat dan dat we zoals in Luzern met een hele sterke eindsprint nog ineens heel dichtbij komen. Dat is ook een andere manier van racen waar je het uiteindelijk liever niet op aan laat komen.” De wereldkampioen uit 2013 in de vierzonder verwacht niet dat er nog veranderingen in de opstelling komen. “Daar is het nu te laat voor, met vijf weken te gaan hoeft dat van mij ook niet meer. Dat is misschien meer iets voor volgend jaar.”
Mishaaltjes
Gemengde gevoelens waren er vooral bij Lisa Scheenaard en Roos de Jong. De dubbeltwee miste zaterdag op 0,3 seconden het goud, maar het verschil met nummer 3 was ook bijzonder klein. “Inmiddels zijn we wel trots, maar het kostte even moeite. Niemand heeft ooit een perfecte wedstrijd en wij ook niet. Maar toch was het zuur, we hadden een aantal keer een mishaaltje waardoor we een paar meter verloren. Als je dan met zo’n klein verschil tweede wordt, is dat wel wrang”, zei Scheenaard, die uiteindelijk van iemand uit een beveiligingsbootje moest horen dat ze als tweede was geëindigd.
WK
Desondanks beseft de Eindhovense dat bij een iets mindere race misschien wel met lege handen had kunnen staan. “Zilver is een mooi resultaat en het is ook goed te weten dat het erin zit. Alle ploegen hier voeren A-finale bij afgelopen WK. Als we het op sommige punten nog net iets harder kunnen maken, denk ik dat het nog leuk kan worden bij de wereldkampioenschappen in Plovdiv. Ik kijk er in ieder geval al naar uit.”
