Het gaat goed met de Hunze. Drie Groningse junioren kwamen als eerste over de virtuele NKIRfinish: Jelle Bakker (J18), Marg van der Wal (M18) en Anna Menke (M16).
De eindtijd (07:07,6) van Menke was slechts anderhalve seconde verwijderd van het wereldrecord voor 14-jarigen. ‘‘Misschien heeft het wel meegeholpen dat de wedstrijd op onze vereniging plaatsvond, in plaats van in de Sporthallen in Amsterdam’’, vertelt ze. ‘‘Daar is de lucht droog, en heb je meer last van stress vanwege het publiek en het reizen. Maar je mist wel de adrenaline van een echte wedstrijd.’’
Minder stress
De wedstrijd was natuurlijk niet zoals ze gewend waren. ‘‘Normaal zit je in een grote zaal, schijnen er lichten op je en zit je naast de andere meiden. Nu zaten we in het krachttrainzaaltje op de Hunze, met drie ergometers naast elkaar en een viertal coaches’’, vertelt de 14-jarige Menke. Haar eindtijd (07:07,6) was slechts één seconde verwijderd van het wereldrecord op haar leeftijd.”
Gefocust
Haar verenigingsgenoot Van der Wal zette ook een mooie prestatie neer vanuit het krachthonk in Groningen. ‘‘Aan de ene kant miste ik het publiek wel, maar normaal hoor ik eigenlijk vrij weinig van alle aanmoedigingen’’, vertelt ze. ‘‘Ik wilde voor mezelf een goede tijd roeien, ik was niet echt bezig met wel of niet winnen. Na een tijdje zag ik dat ik voorop lag, maar ik bleef gefocust. En dat pakte goed uit.’’
Meer tijd
Dat er een hoop wedstrijden wegvallen, maakt voor haar motivatie weinig uit. ‘‘Ik heb nu juist meer tijd om te sporten. Ik train nu zo’n 7 à 8 keer per week, en dat kan ik nu een stuk beter combineren met al het andere.’’
Via via
Nog geen drie jaar geleden stapte de 17-jarige voor het eerst in de boot, nadat een vriendin van haar ouders het had aangeraden. Na een beginnerscursus stapte ze meteen over naar het wedstrijdroeien. Ook Menke rolde via haar familie de roeiwereld in. ‘‘Ik deed mee aan de zomercursus van de Hunze. Eerst vond ik het heel lastig, maar toen het beter ging vond ik het superleuk en ben ik uiteindelijk doorgegroeid naar een wedstrijdgroep voor meiden.’’
Promoten
Het is voor hun leeftijdsgenootjes niet heel vanzelfsprekend om te roeien. ‘‘Je ziet het niet veel op televisie of sociale media. Als je zelf niet roeit krijg je er vrij weinig van mee. Misschien moet het wat meer gepromoot worden op sociale media. En schoolroeien werkt ook heel goed. Dan blijven er altijd mensen plakken’’, zegt Van de Wal.
Aandacht
Menke is het met haar eens. ‘‘Ik weet naast schoolroeien niet goed hoe je het meer zou kunnen stimuleren. De enige reden dat ik ermee begon is vanwege mijn familie. Er is heel weinig aandacht voor, mensen weten nauwelijks wat het precies inhoudt.’’
