Morgen vertrekt roeister Sophie Souwer naar Japan voor haar tweede Olympische Spelen. Met NLroei sprak ze over haar weg naar Tokyo, haar carrière als verloskundige en haar onstuimige jeugd.
De 34-jarige Gyaan is geboren in het Gelderse plaatsje Westervoort. Op jonge leeftijd verhuisde ze met haar familie naar Zeeland, waar ze in Middelburg woonde tot en met haar 14e. Toen ontstond er crisis in haar gezinssituatie. ”Een lang en ingewikkeld verhaal”, vertelt Souwer. ”Doordat mijn moeder in een psychose belandde, was het voor mij niet meer veilig om bij mijn ouders te wonen.” Na een korte opvang door vrienden zorgde eerst haar opa een jaar lang voor haar, later werd ze opgevangen door een pleeggezin.
Wie wordt Koning NLroeiToto?
Doneer, voorspel de prestaties van de 11 oranje boten en maak kans op 100 euro voor jouw club!
Het weerhield haar niet om haar middelbare school af te maken. Met haar vwo-diploma op zak vertrok ze eerst voor een jaar lang naar Australië, en vervolgens kwam ze in Groningen terecht voor haar studie. Geneeskunde was het originele plan, maar het werd uiteindelijk verloskunde.
Olympische droom
In 2007 stapte ze voor het eerst in een roeiboot. ”Ik ging bij Gyas kijken en het klikte meteen. De mensen daar vertelden me dat ik waarschijnlijk wel geschikt zou zijn om te wedstrijdroeien. Op latere leeftijd nog een sport oppakken en die olympische droom navolgen, dat lokte mij wel”, zegt Souwer.
Eenmaal afgestudeerd begonnen haar roeiprestaties op te vallen en kreeg ze aansluiting in het nationale team. In de dubbelvier behaalde ze in 2013 een ticket naar de EK en roeide ze naar het zilver, in hetzelfde jaar lag ze voor het eerst aan de start op de wereldkampioenschappen.
”Ik had me zo op het roeien gestort dat ik mentaal overtraind raakte”
Na zich een jaar fulltime op het roeien te hebben gestort begon Souwer op invalbasis weer te werken als verloskundige. ”Dat was ook wel nodig. Ik had me daarvoor zo op de sport gestort dat ik mentaal overtraind raakte. Het is voor mij goed om er iets naast te hebben, een soort afleiding, om alles in balans te brengen.”
Individueel verder
Afgelopen jaar, nadat de Olympische Spelen niet doorgingen, kreeg haar werk als verloskundige voorrang boven het roeien. ”Ik liep kans om mijn BIG-registratie te verliezen als ik niet genoeg uren zou maken. En die was mij toch te kostbaar”, zegt Souwer. Ze verhuisde – met haar eigen skiffboot op het dak van het busje – naar Zwitserland waar ze aan de slag kon in de klinische zorg. ”Ik besloot af te zien van de selectie en om individueel door te trainen. Mijn olympische droom en ambitie zijn nooit weggeweest.”
De overstap naar het skiffen was een makkelijke. ”Daarin voel ik me helemaal in mijn element. Ik ben graag op mezelf en doe dingen zoals ik denk dat ze het beste voor mij zijn. Ik heb een onwijs leuke tijd gehad in de vier en de acht, maar mensen zeiden altijd al tegen mij dat ik meer een skiffeuse was. Onafhankelijk, het zwarte schaap. Ik was zeker niet de makkelijkste ploeggenoot”, zegt ze.
Opnieuw enthousiast
Het individueel trainen zorgde ervoor dat Souwer weer een nieuwe lading energie en enthousiasme kreeg voor het roeien. ”In de aanloop naar Tokyo vorig jaar dacht ik dat dit mijn laatste Spelen zouden zijn en dat ik er dan klaar mee zou zijn. Maar nu heb ik er toch weer veel zin in gekregen.” Toch krijgen andere dingen na de Spelen voorlopig eerst voorrang: ”Ik wil eerst focussen op mijn werk als verloskundige. We zouden ook graag een kindje willen. En dan kijken of dat allemaal nog te combineren valt met een derde Olympische Spelen.”
