Zijn carrière bracht hem via Het Spaarne en Laga in Californië. Ondertussen bereikte hij met de Holland Acht drie olympische finales op rij, wat in Rio de Janeiro resulteerde in een bronzen medaille. Maar het is nog niet klaar. Olivier Siegelaar bereidt zich momenteel in Oxford voor op de befaamde Boatrace.
Het is iets voor halftwee in de middag als de roeiers van de universiteit van Oxford één voor één per fiets arriveren bij de parkeerplaats van het universitaire sportcomplex. Twee donkerblauwe busjes staan al gereed om de 20 roeiers naar het nabij gelegen Wallingford te brengen. Omdat de Theems bij Oxford te smal is, heeft de universiteit daar een enorm botenhuis laten bouwen van waaruit de ploegen het water op gaan.
Colleges
Het betekent dagelijks een uur reistijd. Geen sinecure voor een groep waarvan ook op academisch niveau veel verwacht wordt. “We doen elke ochtend om 6:30u een lange ergometertraining waarna iedereen snel richting universiteit gaat. In de middag roeien we, maar omdat we voor donker terug moet zijn, is dat behoorlijk vroeg. Veel van ons missen belangrijke colleges, maar dat hebben we over voor de winst op 2 april”, vertelt Siegelaar.
Vermoeid
Het uitputtende schema van wekelijks twaalf trainingen is de jongens aan te zien. Vermoeide gezichten in de bus. Er wordt weinig gesproken en een enkeling doet zijn studieboek nog eens open. Ook Siegelaar, die een MBA-opleiding voor één jaar volgt, vindt het pittig. “Ik heb deze week vier tentamens en we zijn net terug van een trainingskamp in Frankrijk. Daar deden we sessies van 25 tot 30 kilometer. Dat sloopt, zeker als onze coach niet tevreden is. Dan zijn we zo 2,5-3 uur op het water.”
Bowden
Het blijkt niet overdreven. Hoofdcoach Sean Bowden, die die functie al sinds 1997 bekleedt en met elf overwinningen uit zeventien Boatraces uitermate succesvol is, laat zijn beste roeiers deze middag achttien kilometer in de twee-zonder varen. Op de terugweg – als de roeiers al behoorlijk vermoeid zijn – pakt hij de minst roeiende twee eruit en laat hij ze kilometers lang alleen met hun armen roeien. Bij terugkomst is hun techniek amper verbeterd, waarna het onfortuinlijke duo nog een eind verder moet. Siegelaar: “In het begin vond ik dit soms ook lastig, maar Sean heeft zijn kwaliteiten duidelijk bewezen.”
Regime
De drievoudig olympiër moest aanvankelijk wennen aan het strakke regime van de Engelsen. “Ik kwam net terug uit Rio toen ik hier alweer moest beginnen. Terwijl mijn voormalige ploeggenoten nog vakantie vierden, moest ik al een tweekilometertest doen. Zat ik om 6:30u ’s ochtends voordat mijn colleges begonnen in mijn eentje op de ergometer. Maar dat is ook het mooie, niemand zei dat het makkelijk zou worden”, zegt hij met een glimlach.
Inspraak
Daarnaast had hij de neiging dingen anders te willen doen. “In Californië trainden we keihard, maar had ik alsnog redelijk wat invloed op wat we deden. Ook bij de Holland Acht hadden wij als roeiers inspraak. Hier is dat minder mogelijk, maar ik weet inmiddels dat er meer wegen naar Rome leiden.” Ook Bowden vertelt dat de 30-jarige Nederlander – inmiddels de vierde die hij onder zijn hoede heeft – aanvankelijk wat moeite had met zijn trainingsaanpak. “Het duurde even voordat hij zijn draai had gevonden. Logisch ook, hij heeft al veel meegemaakt en is de oudste van de groep.”
Favoriet
Met Michael DiSanto (28), die bij de spelen met de Amerikaanse acht als vierde eindigde en de zogeheten president is van de ploeg, is Oxford op papier flink favoriet. Toch werd bij de Fours Head in november verloren van de lichtblauwe concurrent. “Dat was inderdaad niet onze beste prestatie, we hadden veel zieken en geblesseerden. Cambridge heeft een iets bredere selectie, maar we staan er nu – zeker sinds het trainingskamp – een stuk beter voor. Ik word steeds fitter en de selectie is nu zo goed als rond. Uiteindelijk is er maar één wedstrijd die telt.”
Rio
Op Rio kijkt de routinier met gemende gevoelens terug. “Ik was juist degene die vlak na afloop zei dat iedereen hier tevreden mee moest zijn, want een medaille win je niet zomaar. Maar ondertussen was het natuurlijk heel frustrerend dat we in Brazilië ineens ons beste roeien kwijt waren. Waar aan dat lag? De lange reistijd, het andere eten, de nieuwe boot waarin we voor het laatst bij de wereldbeker in Varese roeiden? Ik heb echt geen idee, maar ik denk oprecht dat we nergens iets hebben laten liggen.”
Stoppen
Het is vermoedelijk zijn laatste seizoen als toproeier. “Misschien dat ik nog naar het WK in Florida ga, maar ik ben hier wel tot de conclusie gekomen dat het daarna waarschijnlijk wel mooi is geweest. Het is tijd om door te gaan met het leven.” Hij heeft er inmiddels zelfs al een sollicitatie bij een bank opzitten. “Wat ik precies wil doen, weet ik nog niet. Er zijn extreem veel opties. Werken in Londen of New York lijkt me bijvoorbeeld wel wat.”
©NLroei, 23-1-2017
