Carling Zeeman roeit zondag in de A-finale in het pakje van Canada. Maar haar vader Piet en moeder Joyce hebben hun wortels in Nederland. NLroeiverslaggever Koos Bauman bevroeg de ijzersterke soliste met oranje roots.
Aiguebelette – De 1,87 meter lange Carling Zeeman zal een Nederlands paspoort aanvragen, dat reisdocument wil ze graag erbij hebben om haar binding met Holland te bevestigen. In 2009 is ze gevraagd te gaan roeien. De krachtige uitstraling van de studente aan de Laurentian University zal een rol hebben gespeeld. Drie jaar later won ze brons in de skiff bij de WK onder 23 jaar. In 2013 pakte ze zelfs tweemaal WK-zilver: weer bij de WK onder 23 in de skiff, maar ook in Korea in de dubbelvier. Dit jaar trapte ze een formidabele 6:28 op de ergometer, dat was bijna een wereldrecord.
Wat heb je gedaan om zo sterk te worden?
“Het heeft volgens mij te maken met het feit dat ik op een boerderij opgroeide. Altijd beesten voeren, hooibalen tillen, dan word je vanzelf sterk. Ik trok veel met mijn broers op, we voetbalden en zo. Ik moest mijn best doen, anders kon ik niet meedoen met de jongens. Ik had in mijn jeugd geen sissy-leven.”
Zit het roeien in jouw bloed?
“Mijn vader zegt dat hij heeft geroeid, ik zou het allemaal van hem hebben. Het was wel een beetje vaag zoals hij er over praat en op Marken waar hij opgroeide is geen roeivereniging. Het bleek dat hij in een visboot roeide om fuiken op te halen.”
Waarom ging jij roeien?
“Ik houd van buitensporten en het leek me wel leuk. We moesten altijd vroeg roeien, dat was ik gewend van de boerderij. Daar beginnen we ook om een uur of vijf. Ik had ook al tien jaar geschaatst en heb daarmee een goede basisconditie opgebouwd. Maar heb ook geleerd hoe het leven van een sporter is en hoe je met druk om kunt gaan.”
Hoe doe je dat?
“Mijn halve finale bij dit WK was enorm stressvol. Voordat we het water opgingen zei ik tegen mijn coach Volkert Nolte: ‘ik ben zo nerveus’. Hij reageerde: ‘Als je dat niet bent, zou je jouw sport niet leuk vinden. Dit is waarom je het doet. Het is vreselijk, maar het is goed.”
Jouw race was bloedstollend
“Vier van mijn tegenstanders waren eerder steeds sneller geweest. Ik wist dat ik iets moest doen wat ik nog nooit eerder had gedaan. Mijn coach had gezegd dat ik deze race de ‘panic button’ moest gebruiken. Dat heb ik gedaan met nog zeshonderd meter te gaan. Ik lag toen nog vijfde en moest een bootlengte goedmaken. En dat lukte.”
Dus je skifft in Rio?
“Zoals het nu ervoor staat wel, maar je weet het nooit. Ik doe gewoon wat de coach zegt. Maar skiffen heeft mijn voorkeur. Als ik win, is het alleen mijn inbreng en bij verlies is het louter mijn schuld. Het leuke is ook dat je vrienden wordt met skiffeurs en skiffeuses van andere landen. Als ik klaar ben met roeien, weet ik dat ik twintig andere mensen over de hele wereld heb die ik gewoon kan bellen en kan bezoeken.
En de finale van morgen?
“Ik wil altijd winnen. We zullen zien. Het zal heel zwaar worden. Ik hoop dat ik na afloop mijn pakje kan ruilen met Lisa Scheenaard. Dat lijkt me leuk, een roeipakje van Nederland!”
