Hij informeerde Nederland met een ontelbaar aantal nieuwsberichten over vele sporten. Nu is hij zelf aanleiding van droevig nieuws: sportjournalist Leo van de Ruit is gestorven. Hij versloeg 22 keer de roei-WK, en was redacteur van het magazine Roeien en van NLroei. Leo schreef ook boeken over de roeisport: ‘De Pijn van Water’, ‘De Hel van twee kilometer’ en ‘Olympisch Vuur der IJdelheid’. De titels zijn niet alleen prachtig, inhoudelijk leverde hij sterk werk.
Leo van de Ruit – geboren in 1947 – was vele malen groter dan de roeisport. In 1964 begon hij aan zijn journalistieke loopbaan. Hij werkte voor De Limburger en De Telegraaf. En hij was 30 jaar voor het Algemeen Nederlands Persbureau actief. Wielrennen was zijn eerste liefde: Leo was 16 x bij de Tour de France, wat voor een schrijvend journalist een enorme uitdaging is om verslag van te doen, elke etappe weer. Maar Leo was ook 6 maal bij de Olympische Spelen. Golf, tennis en voetbal waren andere specialismen van hem.
Leo leek nooit haast te hebben, nam de tijd om met roeiers en coaches te praten. Hij noteerde wat op zijn schrijfblokje, liep kalm naar zijn werkplek, ging achter zijn laptop zitten en tikte in één keer een raak bericht, en even later werd het in vele kranten afgedrukt.
Niet vaak was zijn pen scherp. Als hij dat nodig vond, kwam hij echter verbaal stevig uit de hoek. Meestal wierp hij daarbij een schalkse blik. Vorige zomer kwam ik hem tegen bij een bondspersdag. Leo was bezig met een boek over Karolien Florijn. En daar werkte hij gestaag aan. Het was de laatste keer dat ik de humorvolle twinkeling in zijn bebrilde ogen zag toen we elkaar even hadden gesproken.
De roeigemeenschap moet een markante man missen. De roeimediamensen verliezen een aangename collega.
