Mark Emke is doorgaans een relaxte en bedachtzame man. Hij maakt graag een grapje, Maar dat kan omslaan. Met name op wedstrijden doet adrenaline bij hem zijn werk. Dan staat de hoofdcoach van de Nederlandse mannen op scherp. “Op sommige toernooidagen spreek ik buiten mijn ploeg het liefst helemaal niemand. Geen geouwehoer aan m’n kop”, zegt hij. Desalniettemin geniet hij van de spanning en de druk rondom de roeiarena. Aan de vooravond van de Olympische Spelen sprak NLroei hem. Hij was daarbij in een uitstekende stemming.
Wie wordt Koning NLroeiToto?
Doneer, voorspel de prestaties van de 11 oranje boten en maak kans op 100 euro voor jouw club!
Emke houdt een vinger aan de pols. “Als ik zelf als roeier in de boot zit, heb ik terwijl we bijvoorbeeld bij de vierkamp rustig bij de start lagen te wachten wel eens 120 slagen per minuut gemeten. Terwijl ik eigenlijk dus niets deed. Dezelfde frequentie heb ik gemeten bij de Olympische Spelen in 2004. In Athene moesten we toen als coaches meerijden in een busje. Dan zit je zo goed als stil. Maar toch hartslag 110/120”, beschrijft hij.
De wedstrijdspanning heeft invloed op hem, maar hij geniet er naar eigen zeggen ook enorm van. “Ik geef gelijk toe, dat is vooral achteraf. Van de adrenaline heb ik een paar uur na de wedstrijd nog wel even last. Dat was als roeier iets anders. Ik zou als coach eigenlijk na een finale de ergometer op moeten een half uur moeten rammen”, zegt hij met een knipoog.
Emke is de hoofdcoach van alle mannenploegen, maar eerst en vooral is hij de ploegcoach van de Holland Acht. Sinds 1996 is die boot de meest bekende van de hele roeiarmada. Dat genereert aandacht. Zo ook de afgelopen jaren. Of het nou gaat om een innovatie als roeien met trapondersteuning, meerdere coronaperikelen bij verschillende toernooien, boze uitvallers, het selectiebeleid (of het gebrek eraan), schipbreuk: er is vaak wat te doen rondom de Holland Acht die door criticasters ook wel de (vrienden van) Mark Acht wordt genoemd.
Volgens Emke vergroot al die aandacht de druk noch stress. “Men zegt wel eens dat er bij het voetballen 17 miljoen bondscoaches zijn. Dat zijn er bij het roeien een stuk minder, gelukkig. Toch schat ik hun aantal op zo’n 20.000”, lacht Emke. “Maar ik trek me er weinig tot niets van aan. Iedereen mag natuurlijk zeggen wat hij of zij wil. Ik sta open voor kritiek, maar sluit me af voor onzin. Als coach vaar ik mijn eigen koers. Dat is ook mijn taak.”
De hoofdcoach heeft zin in de Olympische Spelen. “Alle ploegen staan er goed voor, ook de acht. We hebben stappen gezet. Natuurlijk staat er spanning op het hele toernooi. Heel veel werk heb je als coach niet, dat is in de afgelopen jaren gedaan. Vlak voordat de ploeg het water opgaat, nemen we nog even een paar actuele dingen door. De avond voorafgaand aan de wedstrijden bespreken we die uitgebreid door. Het is tijdens een toernooi vooral mijn taak vertrouwen te bevestigen.”
In 2016 won zijn acht bij de generale repetitie te Luzern. Bij de spelen van Rio was het vervolgens brons. De laatste absolute topprestatie van de Holland Acht dateert van 2019. Toen versloeg het Nederlandse negental bijna (het scheelde een taftje en één roeiplaats) de Deutschland Achter. Uiteraard had Emke met zijn mannen liever recent iets aansprekends neergezet, maar dat kwam er niet van. “Maar feitelijk maakt dat niet uit. Het zal hoe dan ook op de baan van Tokyo moeten gebeuren.”
Waar de roeiers, coach en stuurvrouw vertrouwen uit kunnen putten is de steile leercurve tijdens een toernooi. “Iedereen zal zich de finale van 2019 tegen die Duitsers nog kunnen herinneren, we werden toen wel derde in de voorwedstrijd en hadden dus een herkansing nodig. Stap voor stap werden ze in de WK-week beter. Ze kunnen als geen ander groeien in het toernooi. Dat is een bijzonder proces, wedstrijdstress speelt daarin een positieve rol. Deze ploeg heeft een uitzonderlijke groepsdynamiek. Daarmee kunnen ze bijzonder pieken. Zo kan het ook in Tokyo gaan”, aldus Emke.
