Het jaar is nog lang niet om, maar het is nu al duidelijk dat Peter Gillis een dusdanige voorsprong heeft die niet meer is in te lopen. Hij wordt met vele bootlengten voorsprong de roeiTV-persoonlijkheid van het jaar. Zijn strapatsen aan het vlot bij de Bosbaan werden in de realitysoap Massa is Kassa al uitstekend bekeken, maar met name de talloze herhalingen bij een andere TV-parel Vandaag Inside zorgen voor fenomenale kijkcijfers. Gillis is klein van stuk en kogelrond, maar steekt toch met kop en schouders boven de andere Nederlandse roeiers uit.
Voor het toch wat elitaire roeipubliek een beknopte uitleg wie Gillis is: een vakantiehuisjesmelker die zijn toenmalige vriendin gebeten zou hebben en – met dank aan justitie – op vele andere manieren publiciteit genereert waardoor de soap extra in de aandacht staat.
Wie is de architect van dit kijkcijfersucces? John de Mol, de creatieve baas van Endemol die van Nederland televisieland nummer 1 van de wereld maakte. Nu Nederland sinds kort roeiland nummer 1 is, ligt synergie tussen die twee talentfabrieken voor de hand. En dat is nodig, zo blijkt.
Waar breakdancen en skateborden de olympische sporten van de toekomst zijn, moet de coastal beachsprint onze sport gaan redden. Het roeien voor lichtgewichten werd er alvast voor geliquideerd, maar of er in 2028 aan de kust van Los Angeles bij de Olympische Spelen in roeiboten gesprint gaat worden, valt te bezien. Een besluit erover is recent uitgesteld. Dat zou wel eens tot afstel kunnen leiden.
Wordt er in sportland Nederland deze week vooral stilgestaan bij de scheidsrechters, het Italiaanse Barletta is momenteel het epicentrum van de roeiwereld. Daar worden de coastalWK gehouden.
Op maandagochtend (!) werden de hoofdnummers afgewerkt: de wannabe olympic beachsprints. Met (naar schatting) nog enkele tientallen andere geïnteresseerde Nederlanders volgde NLroei de wedstrijden. Hier de belangrijkste observaties. Is het topsport? Jazeker! Je moet echt goed kunnen roeien en conditioneel in topvorm zijn om voorin mee te kunnen doen.
Maar gaan de strandsprints het tij keren? Neen. Niet in deze vorm. Uit de jaren zeventig van de vorige eeuw dateert de uitspraak ‘kijken naar schaatsen is even saai als kijken naar groeiend gras‘. Roeien was toen al zo onbeduidend dat onze nobele sport daar pas veel later als ongelukkige kijksport aan is toegevoegd.
De internationale roeifederatie World Rowing zit al jaren met de handen in haar. Het enorme aantal roeiers dat in olympische dorpen gehuisvest moet worden, staat al decennia onder druk. Aan de heilige 2000 meter wordt door het IOC opzichtig gezaagd. En nu dreigt de verzonnen roeivariant coastal het af te leggen tegen de olympische status van cricket, zo valt in de IOC-catacomben op te tekenen. Dat is een sport die in met name Azië buitengewoon groot is. De pogingen om het roeien via de lichte klasse in dat gigantische werelddeel een breder draagvlak te laten krijgen zijn faliekant mislukt.
Is er hoop? Jazeker! We doen dat hier op NLroei (hoe zal Google Translate het volgende verwoorden?) uit de doeken. NLroei wordt niet alleen door Nederlandse roeiers gelezen. Nu NL het beste roeiland van de wereld is, verbeelden wij ons dat logischerwijs NOCNSF, IOC en andere NGO’s steeds vaker onze site raadplegen.
Waar buitenstaander Jabik Bastiaans een NLroeirevolutie ontketende, kan roei-outsider John de Mol dat voor de mondiale roeiwereld doen. Nederlanders hebben de gave om het hart van de TV-kijker te raken. Dat begon met De Toverlantaarn en via bedrijven als Phillips en tegenwoordig dus Endemol mocht en mag de hele wereld genieten van Nederlandse TVproducties als Big Brother, All you need is Love en Lingo. Het is bijzonder egoïstisch dat de TROSprogramma als Te land, ter zee en in de lucht met kroonjuwelen als Fiets ‘m d’r in en de achteruitrijraces exclusief voor Nederlandse kijkers zijn gemaakt.
De heer De Mol is voor roei(bonds)vertegenwoordigers niet zo toegankelijk, voor NLroei is dat een ander verhaal. Maar eigenlijk is het volkomen voorspelbaar wat onze collega-mediatycoon over de Beachsprints zal zeggen.
Hier een voorschot. Dubbele punt. Een sprint moet een sprint zijn, dat duurt minder dan een minuut, en niet ruim drie minuten. Dus kort de afstand in. Haal die bootvasthouders weg. Dat zijn uit het baanwielrennen overgewaaide types die (en dat levert uiterst bedenkelijke beelden op) onder (!) het fietszadel renners (mannen maar ook vrouwen) aan de start vasthouden. De les die John de Mol ons via Peter Gillis leerde: omslaan is wat de mensen willen zien, dus vergroot de kans daarop.
Stop dus met de bootvasthouders, maar begin met barrières in het water: een rif, een evenwichtsbalk etc. Buit het achteruitvaren (zo wordt roeien door de miljarden leken gepercipieerd) uit. Hoe spannend is het als je iemand op topsnelheid op zijn potentiële noodlot ziet afstormen zonder dat hij het zelf ziet, maar jij als kijker wel? En tot slot: haal die irritante claxon op het strand weg. En vervang het door een bel aan een paal.
Hoe mooi was het om bij Te land, ter zee en in de lucht heroïsche snoekduiken richting de finishbel te zien? Het coastalroeien in zijn huidige vorm kent nauwelijks of geen traditie. Het format kan nog volop worden aangepast. Als deze Endemol-lijn wordt gevolgd, zal coastalroeien de mondiale volkssport nummer 1 worden. Alvast gefeliciteerd!
