Met twee zilveren en een bronzen medaille presteerde de vrouwenWKequipe vandaag in de breedte uitstekend. Toch overheerste vlak na de wedstrijd vooral teleurstelling over het mislopen van goud of zilver.
Ymkje Clevering probeerde met haar ploeggenoten uit de vierzonder het complete middenstuk van de race het iets harder gestarte Australië bij te halen. “We hebben er echt alles aan gedaan, maar we slaagden er domweg maar niet in ze te passeren. Het roeien was misschien wel overtuigend, maar niet verfijnd genoeg.”
[su_quote]Geen NLroei zonder crowd funding! Support de onafhankelijke roei-journalistiek, dat kan hier. Alvast bedankt! [/su_quote]
Zuur
De roeister van Gyas had moeite zich te verzoenen met de tweede plaats, ondanks dat het haar eerste WK-medaille was. “We waren er helemaal klaar voor en ik dacht écht dat we goud konden halen. Dat het dan zilver wordt is in eerste instantie zuur. Je merkt dat onze boeg Ellen (Hogerwerf, red.) wat ervarener is. Die zei al vrij snel dat we ons moesten beseffen hoe bijzonder een zilveren WKmedaille is. Dat is natuurlijk zo, maar zo voelt het nu nog niet.”
Macht
Ook bij de lichtgewichtdubbeltwee was sprake van gemengde gevoelens. “Ik was ervan overtuigd dat we om het goud konden strijden. Dan is vechten om zilver niet waar je blij van wordt. We wilden gewoon meer. Het lekkere gevoel van macht, zoals we bij het EK van vorig jaar hadden. Dit was geen ideale race, maar je maakt het beste ervan”, stelde Marieke Keijser.
Rijtje
Haar ploeggenoot Ilse Paulis: “We weten allebei dat er meer inzit en dat maakt het lastig. Dat neemt uiteraard niet weg dat we gezien ons voorseizoen hier niet ontevreden mee moeten zijn. Vorig jaar derde, dit seizoen tweede en volgend jaar goud lijkt mij een mooi rijtje.”
Moeizaam
De bronzen dubbelvier stond er net zo in. “Na onze sterke heat hoopten we dat we nu dezelfde macht zouden kunnen vinden. Dat lukte niet in het eerste stuk. Op de een of andere manier kwamen we wat moeizaam weg. Maar na 500 meter werden de halen en het ritme steeds beter. Vanaf toen was het een goede wedstrijd. Dat het dan net geen zilver is, is alleen balen”, aldus Sophie Souwer.
Vertrouwen
De Groningse kijkt daarentegen met veel vertrouwen richting volgend jaar. “Het is heel gek dat we met deze opstelling dit jaar nog maar twee keer een race hebben gevaren. Ik zou graag ons niveau van nu willen doorzetten naar meer wedstrijden. Dat moet dan volgend jaar maar gaan gebeuren. Iets waar ik in elk geval veel zin in heb.”
Spanning
Ook de paratwee moest na een spannende race met Groot-Brittannië genoegen nemen met zilver. De roeiers waren echter reëel. “Natuurlijk is het vervelend dat we niet meer oppermachtig zijn zoals de laatste twee jaar. Maar ik denk dat we hier beter uitkomen. Daarnaast is het voor de sport goed dat ook parawedstrijden zo spannend kunnen zijn. Volgend jaar staat alles in het teken van de Spelen en komen we terug”, sprak Corné de Koning.
