Natuurlijk zijn de medailles de tastbare herinneringen aan de sportgebeurtenis waarvan we collectief met elkaar hebben afgesproken dat die buitengewoon belangrijk is: de Olympische Spelen. Ze zijn van edelmetaal, roesten niet en gaan langer dan een mens mee. Maar op een gegeven moment worden de plakken in een (brand)kast gelegd en verdwijnen ze uit beeld. Wat paraat blijft zijn de verhalen. Aan de familietafel van Harriet van Ettekoven en Nico Rienks is er een enorm arsenaal aan olympische herinneringen. Ze zullen regelmatig worden opgehaald.
Misschien is de (voorlopig) allermooiste wending daar zaterdag aan toegevoegd. Zoon Ralf won op herorische wijze zilver in de Holland Acht. Maar wat erna gebeurde getuigt van de grootst mogelijke grootheid: hij schenkt de helft van zijn medaille aan zijn broer Rik. Want medaillewinnaar Ralf kan het eigenlijk niet verkroppen dat zijn broer na de spelen met lege handen staat. Jarenlang roeiden ze samen, vlak voor de Olympische Spelen werden ze van elkaar gescheiden.
Dit zegt Ralf erover in het AD. “ik vind het nog steeds heel jammer dat we dit niet samen kunnen vieren, echt heel jammer. Ik weet zeker dat we met Rik in de boot ook zilver hadden gehaald. Dat maakt het wel wat zuur. Daarom is de helft van deze medaille wat mij betreft voor hem”, aldus Ralf.
Hier staat het complete verhaal van Ralf Rienks dat is opgeschreven door Vincent de Vries voor het Algemeen Dagblad.
