Roos de Jong was naar eigen zeggen van te voren flink nerveus. Maar de warming-up gaf vertrouwen. Samen met Benthe Boonstra lukte het om agressie om te zetten in offensief roeien dat in een bloedstollende finale resulteerde in het hoogst haalbare: goud.
Boord-aan-boord streed de Nederlandse dubbeltwee na een snelle start met het vlaggenschip van China. De rest van het veld volgde met een bootlengte verschil. Wisselend lag het puntje van de Chinezen of Nederlandse boot voor. Tot het laatste kwart. Heel langzaam werd het verschil groter in het voordeel van Nederland. “De laatste vijfhonderd dacht ik: ‘we gaan ze echt kapot maken’ en dat hebben we gedaan. De laatste honderd meter was overleven”, zei de dolenthousiaste Boonstra.
Voor De Jong was er na de vele malen zilver in de dubbeltwee en dubbelvier eindelijk het goud. “Ik was nerveus omdat het vaak net niet gelukt was. De warming-up gaf vertrouwen dat het nu met Benthe mogelijk moest zijn, hoewel het even door je gedachten blijft spoken dat het weer mis kan gaan. Ik voelde een agressie dat het nu moest gebeuren. We wisten vanuit de ervaring in de heat dat we in het begin moesten aanvallen om een kans te maken om in de eindsprint misschien te kunnen winnen. Het was wel heel spannend maar het ging helemaal zoals we gepland hadden.” Een plan dat leidde tot de wereldtitel ten koste van China en Wit-Rusland die respectievelijk tweede en derde werden.
Bronzen vier
Even leek het zilver binnen bereik voor de Nederlandse mannen in de vierzonder. De sprintende Roemenen verstoorden deze illusie en veroordeelden Gert-Jan van Doorn, Guillaume Krommenhoek, Melvin Twellaar en Lennart van Lierop tot het brons. Het goud ging naar de Britten die na de voorafgaande races ook favoriet voor de titel waren. De eilanders lieten zich niet opnieuw verrassen ondanks het zeer hoge tempo (48) waarmee Nederland vertrok.
Gert-Jan van Doorn blikt terug. “Ik had het er over met George Bourne uit de Engelse vier. Hij vertelde: ‘het verrassingselement was weg omdat jullie in de halve finale snel weg waren’. Ik dacht: ‘shit, dat hadden we moeten bewaren voor de finale’, zei Van Doorn. Hij is de coaches dankbaar dat ze de kans hebben gegeven het avontuur in de boordvier aan te gaan. “Wij hebben toen we tweeënhalve maand geleden geselecteerd waren voor de dubbelvier zelf aangegeven dat we liever in de vierzonder wilden. We hebben het afgesloten met het toetje. Niet helemaal het toetje waarop waarover we hadden gedroomd deze week.”
Lennart van Lierop vulde Van Doorn aan. “Het was een spannend project waar we meer uitdaging hadden en we hebben er iets mooi van gemaakt. Een bronzen medaille is zeker ook mooi”, aldus de olympisch kampioen in de dubbelvier.
Skiff
Simon van Dorp blikte na een goede semifinale – tweede achter Zeidler – vooruit naar de eindstrijd van zondag. “De halve was mijn beste race tot nu toe. Ik heb echt zin in de finale. Het voelt als zo’n hoge berg die je moet beklimmen. Iedereen is goed en je moet veel rondes door om in de finale te komen. En nu mag ik eindelijk de race roeien waar ik eigenlijk voor gekomen ben. Ik heb nog wat extra’s over voor in de finale, maar je weet niet of de anderen zich al helemaal hebben gegeven,’’ analyseert Van Dorp.
