Op de website van roeifederatie FISA prijkt ze op plaats twee van meest succesvolle atleten die momenteel nog actief zijn. Toch was Nicole Beukers er lang niet zeker van deze wereldkampioenschappen in Oostenrijk te kunnen roeien. Vanwege een ernstige rugblessure stond zij vrijwel het complete seizoen langs de kant, maar ze is precies op tijd hersteld.
Beukers kan het moment dat het misging zich nog als de dag van gisteren herinneren. “Het was 4 mei, de dag van Dodenherdenking. We zouden nog wat laatste oefenafstandjes doen op de Bosbaan voordat we naar de eerste wereldbekerwedstrijden in Plovdiv zouden gaan. Tijdens de warming-up voelde ik ineens een knak in mijn rug en ik zakte in elkaar. Van het ene moment op het andere kon ik helemaal niets meer”, vertelt ze vanuit Oostenrijk.
Beschermingsmechanisme
De 28-jarige roeister van Njord werd afgevoerd naar het ziekenhuis waar ze twee dagen lang moest blijven. “Mezelf omdraaien was al onmogelijk, laat staan dat ik mezelf kon voortbewegen.” Onderzoek wees uit dat het om een scheurtje in een tussenwervelschijf ging. De heftige reactie van haar lichaam bleek een beschermingsmechanisme. “Ik moest vooral daarvan revalideren, want echt alles zat vast en scheef.”
Kwartiertje
Wat volgde was een lang hersteltraject. “Het was heel suf, het begon met weer een half uur fietsen op een hometrainer en dat steeds een beetje langer. Voordat ik mocht roeien, moest ik eerst opbouwen op de ergometer. Na zes weken mocht ik het eindelijk in de boot proberen, maar ook dat moest heel gedoseerd. Ik weet nog goed dat de eerste keer slechts een kwartiertje was. Heel spannend, want ik was als de dood dat het weer mis zou gaan.”
Vertrouwen
Het herstel verliep echter fysiek compleet volgens plan. Mentaal pakte het daarentegen zwaarder uit dan gedacht. “Ik had me dat nooit gerealiseerd, maar het lastigste was uiteindelijk dat ik weer vertrouwen moest krijgen in mijn eigen lichaam. Het gebeurde op volle snelheid en het duurde wel even voordat ik de angst dat het weer mis zou kunnen gaan volledig los kon laten. Je staat op de een of andere manier nooit stil bij die tienduizenden halen die wél goed gaan. Daar heb ik het wel even zwaar mee gehad.”
Slagkwaliteiten
Ondertussen pakte haar ploeg met invalster Roos de Jong het zilver bij de Europese kampioenschappen. Bij de wereldbekerwedstrijden in Rotterdam bleek met twee invallers varen – Olivia van Rooijen was ook geblesseerd – teveel van het goede. Beukers haar slagkwaliteiten werden gemist. Precies op tijd was ze voldoende hersteld om weer mee te doen. “We hebben niets overhaast gedaan. Het was altijd al het plan dat ik de WK zou halen. Het betekende wel dat we pas in ons laatste trainingskamp afgelopen weken in Pusiano al het snelheidswerk konden doen.”
Onzekerheid
Over haar kansen wil ze dan ook nog niet teveel zeggen. “Qua kracht zal ik als individu wat hebben ingeleverd. Bepaalde oefeningen heb ik bijvoorbeeld helemaal niet kunnen doen. Daar zit dus wel een onzekerheid. Daarnaast was het technisch als ploeg natuurlijk ook weer even wennen. Maar we hebben momenteel een sterke stijgende lijn te pakken.”
Kwalificatie
De boot deed uiteraard mee aan de gezamenlijke sparsessies die Verdonkschot geregeld organiseert. Hoe ze het daarin precies deden ten opzichte van de andere ploegen houdt ze logischerwijs grotendeels voor zich. Slecht was het in elk geval niet. “Laten we het erop houden dat het steeds beter ging. In eerste instantie moeten we ons toch vooral focussen op het halen van de finale. Dat betekent ook meteen olympische kwalificatie. Daarna kunnen we verder kijken. Stap voor stap.”
Medaille
Ze noemt China op basis van het voorseizoen als topfavoriet. “Samen met Duitsland, Polen en misschien Australië komen wij daarna, zou ik zeggen. Maar als je de mensen kent die in onze boot zitten, weet je dat iedereen voor het hoogst haalbare gaat. We willen zeker een medaille halen. Voorop staat dat ik vooral heel blij ben dat ik weer kan roeien.”
