Skiffeuse Lisa Scheenaard kan terugkijken op een goed toernooi. Zondag kwam de Eindhovense uit in de finalerace van de solisten. “Als je een maand geleden zou vragen: ‘waar ga je voor’? Dan had ik gezegd dat ik in de finale wilde liggen”, zegt Scheenaard na afloop. “Nu zat ik in de finale en werd het vooruitzicht misschien wel een medaille.”
“Ik heb mezelf echt verbaasd dit seizoen”, blikt Scheenaard terug op de progressie die ze maakte. “Ik heb gedaan wat ik kon, maar dat was net niet goed genoeg voor een medaille.” Dat is volgens de skiffeuse vooral te wijten aan de controle in de boot. Scheenaard opende haar race goed, waarmee de koers op het eremetaal werd ingezet. “Ik ging inderdaad goed weg”, beaamt ze. “Maar na een tijdje zette er een zijwind op en die haalde me uit mijn ritme.”
Ritme
Het veld ging schuiven en daarop kon de Nederlandse lastig anticiperen. Scheenaard: “Ik zat niet zo goed in de wedstrijd zoals bij andere races het geval was. Het tempo was te laag en het ritme was ik verloren. Elke haal was ik bezig met ritme oppakken en het tempo opkrikken.” Fysiek gezien ging ze helemaal tot het randje. “Ik kon nog maar net op mijn benen staan”, zegt ze. “Maar ik heb nu ook gezien waar ik technisch gezien bete kan worden. Op de punten die ik nu niet, hopelijk nog niet, kan train ik verder.”
Energie
De Eindhovense vliegt met een goed gevoel en een vleugje teleurstelling terug naar huis. “Ik had het liefst ook technisch goed gevaren, maar dit toernooi geeft veel positieve energie. Ik kan nu zeggen dat ik van veel mensen kan winnen die eerst nog te sterk waren. Ik ben zowel tevreden als teleurgesteld dat ik niet beter met de omstandigheden om kon gaan. Maar ik zal zeker niet klagen als vijfde van de wereld.”
Machteloos
De boordgroep van de vrouwen won geen medailles. Zaterdag eindigde de vier medailleloos na lang te hebben geleid. Gisteren moest de acht genoegen nemen met een zesde plaats na een sterke race. “De race van zaterdag voelde pijnlijk”, zegt Aletta Jorritsma, die deel uitmaakte van de bemanning van de vier als de acht. “In het laatste stuk werden we gepakt door een beetje de full package. We voelden ons machteloos en verslagen.” Een medailles lonkte, maar het was de eindsprint waar het kwartet niet meer meekwam.
Goed
De race van de acht heeft ondanks de zesde plaats veel goed gemaakt voor de roeister. “Ik ben blij dat we gisteren nog in de acht moesten. Dat was een goede race. De beste die we hebben gevaren”, zegt Jorritsma. Vooral over de start is ze te spreken. “Die ging in de herkansing niet zo goed, toen lagen we meteen een halve bootlengte achter. Daar hebben we aan gewerkt.” Dat resulteerde in de beste race.
Positief
De vrouwenacht heeft zichzelf gevonden. “Het bleef aan de gang. Elke haal waren we aan het vechten voor wat we waard waren”, blikt Jorritsma terug. Ze is positief over de prestaties. “Ik denk dat we als boordgroep een goed toernooi gevaren hebben. We hebben laten zien dat we op dit toernooi thuishoren en vooraan kunnen varen. De wil is er en technisch groeien we.”
