En opeens barstte het wedstrijdseizoen los. Dat dit na twee jaar zou gebeuren is toch een positieve verrassing. Ik hoor alom blije geluiden. Van de ploegen, maar ook van bestuursleden die deze zondag lekker in het zonnetje naar de ploegen van hun vereniging konden kijken. Van Covid-19 had begin 2020 nauwelijks iemand gehoord tot dat kort daarna het land en eigenlijk heel Europa werden platgelegd.
Roeien mocht maar mondjesmaat soms alleen in de skiff en als er al iets als een wedstrijd was mocht daar geen publiek bij zijn. De toppers konden gelukkig wel trainen en ze presteerden bij de Olympische Spelen.
En plotseling mag het roeien dus weer echt. De wedstrijdkalender is goed gevuld en ook op de verenigingen is het weer gezellig hoor ik, en het is echt druk met roeiers en roeisters op het vlot.
Het roeien kan dus verder en ook het ledental is de afgelopen twee jaar bij veel verenigingen gelukkig stabiel gebleven. Triest is echter dat we inmiddels de oorlog hebben, waarbij Rusland Oekraïne binnenviel. Gaat deze oorlog zich uitbreiden? Ik hoop van niet. Voor mensen uit Oekraïne is steun van groot belang en mooi dat de veteranen van DDS ons tijdens de Head stimuleerden om geld over te maken op giro 555. Dus graag geen Russische ploegen op roeiwedstrijden. Roeifederatie World Rowing heeft Rusland en Belarus in de ban gedaan en de KNRB volgt vast dezelfde lijn.
Maar laten we hoop houden dat het wedstrijdroeien nu gewoon kan blijven doorgaan. Dat is goed voor ons allen en dat zal zorgen voor roeiplezier en ook tot prestaties op het water. En laat Corona dan vooral wegblijven of veranderd zijn in een meer gewoon griepje, dat houdt het roeien fier overeind.
