Ruim zeventig coaches waren afgelopen zaterdag op komen dagen bij een coachcongres in Amersfoort. Daarbij waren opvallend weinig meefietsers van studentenverenigingen, terwijl het misschien wel over de essentie van sport ging: plezier. Er waren meerdere sprekers, waaronder een tweetal uit de bondsequipe.
Laila Youssifou (27) roeit al haar halve leven en sprak openhartig over haar ervaringen. Als junior bij Pampus ‘beetje roeien, rondhangen op de loods, met elkaar taaie boterhammen eten’, eerstejaars bij Laga en tegenwoordig als wereldtopper bij de oranje equipe: lol in roeien is en blijft voor haar essentieel. Zij drukte de aanwezige coaches op het hart vooral open te staan voor (subtiele) signalen van roeiers en roeisters om zodoende regelmatig te checken of ze het nog wel leuk vinden.
Vrijheid
Youssifou schetste ook hoe haar beleving in de loop der tijd veranderde: steeds ambitieuzer, maar nog altijd wil ze niet dat haar vrijheid teveel wordt ingeperkt. Zo baalde haar ploeg collectief van het missen van de gouden WK-medaille, maar ondanks dat ze zich tevreden moest stellen met zilver is het niet zo dat ze haar autonomie volledig zou willen verliezen om goud te behalen. Ze vermoedt dat ze daar niet harder van gaat roeien.
Zelfsturend
Bondscoach Freek Robbers (32) liet zien hoe hij zijn ploegen begeleidt: niet als de (over)ambitieuze aanvoerder die voorop gaat in de strijd, maar veel meer als ondersteuner die in dienst staat van de ploeg. Hij streeft ernaar zoveel mogelijk bij te dragen aan het zelfsturend vermogen van zijn ploegen. Dat zorgt er uiteindelijk voor dat zijn teams in de finales precies weten wat ze moeten gaan doen, maar vooral ook dat ze zelf zoveel mogelijk grip hebben op de lol in het roeien.
