Na de bevrijding klopte in december 1945 een redacteur van het Algemeen Handelsblad bij de praktijk van Dr. Marres aan. Hij was een van de meeste vooraanstaande roeicoaches van het land. De Amsterdamse arts gaf zijn visie op het roeipeil na de bevrijding. “Voor den oorlog stond het op behoorlijk internationaal peil, nu zouden we internationaal niets meer kunnen presteren. Weliswaar is het geheele peil gedaald, doch Nederland heeft wel erg geleden’, aldus Nereïd Marres. Hij is hoopvol. “De animo onder de jeugd is evenwel bijzonder groot en als wij hard aanpakken geloof ik wel dat wij voor de Olympische Spelen van 1948 iets kunnen klaarstomen”, liet hij optekenen. Veel faciliteiten zoals loodsen waren stuk, de Bosbaan als trainingslocatie vanwege vervoersproblematiek lastig bereikbaar et cetera, maar de vloten zouden volgens het Handelsblad gespaard zijn gebleven. Met uitzondering van de boten van Aegir.
Interviews, voorbeschouwingen, foto’s, filmpjes, nieuwsberichten…NLroei brengt het allemaal! Steun jij de redactie? Doe mee aan de crowdfunding, dat kan hier. Alvast bedankt!
Het zag er een half jaar later naar uit dat er in Engeland geen geschikt roeiwater voor de Olympische Spelen beschikbaar was. En zou er in 1946 zijn geopperd de Bosbaan ter beschikking te stellen aan het internationale olympisch comité.
In 1948 werd het roeitoernooi van de Olympische Spelen echter gewoon in Henley gehouden. Nederland deed mee met een vierzonder van DDS en een dubbeltwee van Willem III. Medailles werden er door oranje niet gewonnen, maar ongetwijfeld was de olympische gedachte drie jaar na het einde van de inktzwarte oorlogsjaren intenser dan ooit. Sport verbroedert, ook internationaal. Hoewel? Duitsland en Japen waren niet uitgenodigd. Landen als Italië, Spanje, Oostenrijk en Hongarije namen wel deel. De Sovjet-Unie liet verstek gaan.
(Hieronder het artikel waaruit in de inleiding is geciteerd).
