Een paar dagen na Sinterklaas verloor Neptunus zijn hele hebben en houwen. De Noordelijkste en tegelijkertijd een van de allerkleinste clubs van Nederland vecht zich terug. Toch zal het voor altijd een markeringspunt in de clubgeschiedenis zijn: het verenigingsleven vóór en het verenigingsleven ná de brand.
Michiel Tuik is tegenwoordig wedstrijdcommissaris en is (met onderbrekingen) een actief lid sinds de vroege jaren tachtig van de vorige eeuw. “Ik begon er als jochie. Leerde er roeien in een skiff en nam later aan wedstrijden deel. Door de brand is alles van mijn club verwoest. Ook de boot waarin ik heb leren roeien. De herinneringen zijn er nog. Bijvoorbeeld de stijldansavonden die in de loods werden georganiseerd. Zodat we bij de Pinkersterfeesten van Delftzijl beslagen ten ijs kwamen. En zo zijn er nog talloze gebeurtenissen – bijzondere en doodgewone – die in de herinnering zullen blijven kleven als we aan de inmiddels verbrande loods denken”, mijmert Tuik.
Beter
Als is de brand nog maar kort geleden, hij veridealiseert het gebouw niet. “Een aantal zaken was niet meer van deze tijd. Neem de toiletruimte, die had niet overal stahoogte. Zeker niet als je ongeveer twee meter bent.Als we nieuwbouw gaan realiseren, is dat de kans om iets goeds neer te zetten. Het effect van een veel betere nieuwe accommodatie moet ook zijn dat het leed van de brand daardoor wordt verzacht.”
Groei
Hij heeft een rotsvast vertrouwen in de toekomst van zijn club. “Samenwerken zit ons in het verenigingsbloed. De omvang van de club is zodat je altijd al met elkaar moest optrekken. We zijn te klein om niet met z’n allen de schouders eronder te zetten, of zoals we in het Gronings zeggen met de kop d’r veur te gaan. Sterker nog, er is een kans op groei. Neptunus wordt nu hier in de regio enorm ondersteund door particulieren en het bedrijfsleven. De lokale media verlenen aandacht aan ons. Veel mensen uit de regio wisten niet eens dat er een roeivereniging was. Dus als er straks weer een tijdelijke loods is en het voorjaar zo een beetje aanbreekt, zou het ook een mooi moment zijn om nieuwe leden te werven.”
Steun
Tuik en zijn verenigingsgenoten voelen zich gesteund door alle blijken van medeleven die zij hebben ontvangen. “Dat begon zaterdag al vroeg in de ochtend. Uit alle delen van het land liet men weten aan onze club te denken. We kregen heel veel aanbiedingen voor praktische hulp. En mensenmaakten ook spontaan geld over naar de bankrekening van onze vereniging. Deels door bekenden, zoals oud-leden. Maar ook voor ons volslagen onbekenden droegen een steentje bij. Prachtig!”
Prioriteit
Materiaal dat is uitgeleend of is weggegeven aan de noodlottige club, kan nog niet worden gestald. “In maart is onze tijdelijke accommodatie gebruiksklaar, verwachten we. Pas dan kunnen we boten stallen. We hebben prioriteit verleend aan onze junioren. Dat zijn er zeven. De ene helft is regioroeier, de andere start nationaal . Van Aegir en Gyas hebben we direct leenboten aangeboden gekregen Ze liggen bij onze voorzitter onder een afdakje in de achtertuin. Het is super dat het zo kan.”
Saamhorigheid
Hij merkt dat de kracht om door te gaan, ook bij de junioren aanwezig is. Neptunus bindt, zo blijkt. “Hier in het hoge Noorden moeten we het hebben van het saamhorigheidsgevoel.De indoortraining in de loods was dus begrijpelijkerwijs afgelast. Onze jeugd heeft dezelfde avond het geregeld dat ze samen pannenkoeken kunnen eten. Samen krijgen zij Neptunus er ook weer bovenop. Daarvan ben ik overtuigd.”