Eerst slingerde ze kogels, daarmee werd ze Nederlands U20-kampioen. Maar toch ging ze de roeiboot in: Nienke Overgoor. En dat gaat goed. Ze nam al aan de WK-U23 deel, vorige week zette zij op de RP3-ergometer een indrukwekkende 6.31,96 neer. Dat is (vermoedelijk) een 2K-wereldrecord voor roeisters onder 23 jaar. En hoe dan ook een tijd waarmee zij bij de olympische NL-equipe prima zou scoren. Overgoor zette haar score in Seattle (USA) op de klokken. Zij doet in die stad in de staat Washington een studie via een scholarship. Eerder startte zij bij Euros en later bij Skøll, maar nu zit ze dus bij de Washington Huskies.
“Het programma hier lijkt perfect voor mij te zijn”, mailt Overgoor vanuit Seattle. De roeiers worden er flink gefaciliteerd. “Zowel ontbijt, lunch, snacks voor tijdens trainingen en voor erna worden hier geregeld. Ik heb het niet zo druk met mijn studie, al kan ik wel interessante vakken volgen. Het trainingsschema bestond de afgelopen maanden uit kracht opbouwen voor maximale watt-testen en duurvermogen voor de 6 kilometertesten.”
Haar voorbereiding deed Overgoor met behulp van een Amsterdams programma. “Ik heb het Skøll-schema gekopieerd. Ik had geen idee hoe snel ik zou zijn. Dus na de eerste training – 2 keer 1500 meter – was ik erg blij met de splits die ik zag. Ik heb alles voor de test alleen moeten doen, maar er waren altijd wel mensen aan het trainen. Dat vind ik heel mooi hier, de verbondenheid.”
All or none
Ze roemt de sfeer bij de Huskies. “Er is bijna geen verschil tussen de eerstejaars en de rest van de roeiers. Er zit al helemaal geen ‘kloof’ in de middengroepen en ouderejaars of olympiërs. Iedereen kan zich daardoor aan elkaar optrekken en je blijft uitgedaagd. Het is “All of us or none of us” en die mentaliteit merkte ik ook toen ik de 2k-test deed. Iedereen stopte met wat ze aan het doen waren en begon met aanmoedigen. Met mijn explosiviteit en zoveel roeiers achter mij vloog die laatste 500 meter voorbij en ging ik gemiddeld 1:35 in plaats van de 1:38 daarvoor.”
Nienke Overgoor is een dochter van de lichte topper Jan Overgoor en international Dagne Swarte. Hun dochter ging niet bij hun voormalige vereniging Orca roeien, maar verkaste naar Enschede. ‘Ik ging er Technische Geneeskunde studeren, en toen moest ik van mijzelf een sport kiezen. Na de introductieperiode heb ik mijn vorige sport kogelslingeren afgesloten met de Nederlandse titel onder 20 jaar. Als ik daarmee door had gewild zou ik alle trainingen alleen hebben moeten doen. Dat was één van de redenen waarom ik daarmee wilde stoppen. Roeien sprak mij aan. Mijn ouders hebben geroeid, dat zal schelen en zelf heb ik een brede basis gelegd in de atletiek.”
Gezelligheid
Het roeien ging gelijk succesvol. “Bij Euros hebben we eerstejaarsklassement gewonnen in de viermet. In mijn tweede jaar heb ik meegedaan in het klassement in de vierzonder en zijn we naar de European University Championships in Polen geweest. In mijn derde jaar begon ik met skiffen en heb ik al een sterke tijd neergezet op de RP3: 6.37,9. Ik heb toen in mijn doelen gezet dat ik wilde trainen voor de selectie van het U23-WK het jaar erna. Dat jaar zelf ben ik geselecteerd voor de FISU-WK-8+. Ook heb ik toen een wedstrijd geroeid met de ouderejaars van Skøll. De gezelligheid van de Skøllies en hun sterke programma sprak mij ontzettend aan. Daarnaast had ik bij Euros geen vrouwelijke skiffmaatjes. Ik dacht dat als ik mijn doel van het U23-WK zou willen bereiken, roeien bij Skøll naast Euros mij daar beter bij zou helpen.”
Ze ging weer terug naar de Randstad. “Vorig jaar ben ik daarom bij mijn ouders in Utrecht gaan wonen en heb ik elke dag de reis gemaakt naar Amsterdam terwijl ik mijn studie aan het afronden was in Enschede. Aardig wat uren in de trein en op mijn vouwfiets later werd ik geselecteerd voor de U23-WK en heb ik mijn bachelor afgerond.” Daarna vertrok ze redelijk rap naar Seattle.
