NOCNSF kan blij zij. De medaillefabriek aan de Bosbaan draaide dit weekeinde weer op volle toeren. De buit uit Belgrado bedroeg liefst tien blikken. Alsof er na Tokyo geen opmerkelijke grote leegloop van roeiers was geweest. En hoofdcoaches een kopje kleiner waren gemaakt. De technische baas werd ook nog eens kaltgestellt, maar hij werd door de kantonrechter weer uit zijn huisarrest bevrijd.
Houd NLroei open! Doe mee aan de crowdfunding, dat kan hier. Alvast bedankt!
Het zal TD Hessel Evertse – in eigen persoon aanwezig bij de wereldbeker – goed hebben gedaan dat de arbeiders uit zijn medaillefabriek ondertussen hard door hebben gewerkt. Wie zal zijn hart het meest hebben verwarmd? NLroei houdt het op de solisten Karolien Florijn en Melvin Twellaar.
Doortrappen
Veel sterke roeilanden waren niet naar Servië afgereisd. De Duitsers bleven ook in de heimat, op een uitzondering na. Regerend wereldkampioen (en tevens een eigenheimer) Oliver Zeidler was er met zijn coachende vader. Missie: winnen. Twellaar werd er niet benauwd van. Hij pakte de onvoorstelbaar sterke Oosterbuur (overigens is dat geen wildwaterspecialist, maar ook is hij niet bang om om te slaan, want ex-zwemmer) al in de voorronde hard aan. De Aegirman deed het weer in de finale. En hoe.
Twellaar bleef maar doortrappen. Elke haal weer. Net zoals hij dat deed toen hij als scholier dagelijks bij zijn fietstocht door Noord-Nederland reed. Van huis naar school, vervolgens naar roeivereniging de Hunze en dan weer retour naar huis. Minstens 50 procent van 100 kilometer (!) wind tegen. Afijn: bijna overrompelde hij met zijn traplust de wereldkampioen. De blonde reus wankelde. Tot de volgende wereldbeker is Twellaar zeker de OTC-medewerker van de week. Maar hij zal niet de enige zijn.
Paplepel
Want zijn portret zal naast die van Karolien Florijn komen te hangen. Zij is zonder twijfel de medewerkster van de week. Ook is deze Florijntelg iemand met een wat Spartaanse jeugd. Vader Ronald verklaarde voor de microfoon van Annette van Trigt al eens dat er thuis niet al te veel over emoties werd gesproken. Maar over roeien vast des te meer. ‘Gringo-zit’ en ‘hoog tempo’ zijn begrippen die in Leiden met de paplepel werden ingegeven. En van jongs af aan leren de Florijnen een eigen koers te varen. De ster van Karolien schoot als een komeet omhoog. En ze zit nu de skiff en voelt zich daarin thuis. Haar tegenstanders van dit weekeinde hadden nog niet een enorme staat van dienst, vandaar dat Florijn met een straatlengte voorsprong in een snelle tijd duidelijk maakte wie er de baas was.
Goed
Ook een aantal andere roeisters was sterk, met als slotakkoord een oranje erevlotpolonaise van negen personen. Winnen is bij matig bezette wereldbekers de beste methode om kritische (zelfbenoemde) kenners enigszins de mond te snoeren. De mannen slaagden er niet in om goud te kapen. Wel waren er naast Twellaar nog een paar opvallend goede prestaties te noteren. Zo ging de dubbelvier met drie onervaren en nog wat onhandige scullers – Krommenhoek, Van de Kerkhof en Van der Bij behoorlijk goed. Zij werden door Finn Florijn voorgeslagen. Het leverde zilver op achter tamelijk snelle Chinezen.
Dissonant
En wat te denken van de broodje-Rienks-vier? Ook al een keurige tweede plaats met de bijbehorende zilveren medaille. De gebroeders Ralf en Rik, voorheen Zwolse balletjes, hadden M&M’s tussen zich gekleefd. Mick Makker en Michiel Mantel. Samen met de bondsveteranenvier leverde het in de Holland Acht ook nog eens zilver op. Er was een dissonantje in de vierzonder: het op een C-uitzending getrakteerde ‘Nederland 3’ zat er wel wat dicht achter: minder dan vijf seconden. De C-vier ging ook bijna net zo hard als de veteranen van ‘Nederland 2’. De C-bemanning – Vos de Wael, Rustenburg, Brouwer en Van Veen werken (nog) niet in de medaillefabriek. Zij roeien bij hun clubs voor de lol en betalen gewoon contributie, plus wedstrijdtoeslag.
Alle uitslagen van gisteren staan hier op een rijtje.
