Ze waren gisteren misschien wel de grootste verrassing tussen de Nederlandse medailles. De lichte dubbeltwee met Anne-Marie Schonk en Amber Kraak pakte met een uitgekiende wedstrijd goud. Vooral de koele manier van racen viel op.
Op basis van de eerdere wedstrijden in het toernooi was er voorafgaand aan de finale nog geen uitgesproken favoriet. In de voorwedstrijd was door de Nederlanders van Duitsland verloren en in de halve finale eindigden Schonk en Kraak in een dead-heat met Nieuw-Zeeland op de eerste plaats. Italië was in de andere halve eindstrijd zelfs iets sneller.
Karakter
“We waren in die eerdere wedstrijden gewoon nog niet op ons best. We zijn meer types die er altijd pas staan als het echt moet. Onze coach Jolijn Remmelink zei dat ook tegen ons voor de finale en dat was ook zo. Daardoor was het net wat beter dan in de eerdere races”, vertelt Schonk een dag na de race.
Strijdplan
Voor de finale werd dan ook een gedetailleerd strijdplan gemaakt. “We wisten van te voren dat de Italianen snel weg zouden zijn en dat Nieuw-Zeeland een sterke eindsprint had. De opdracht was dus Italië niet te ver weg laten lopen en het gat met Nieuw-Zeeland groot genoeg houden”, aldus Schonk.
Italië
Dat plan leek al snel de prullenbak in te kunnen toen bleek dat de Italianen als een raket wegschoten uit de start. “We hebben dat eigenlijk niet helemaal door gehad. En dat is misschien maar goed ook”, zegt Schonk lachend. “We dachten dat we steeds contact met ze hadden maar we zagen later op de beelden dat ze zelfs een bootlengte licht op ons voor hadden. Dat was eigenlijk niet de bedoeling. We waren daar nog iets teveel met onszelf bezig.”
Beslissing
Italië moest hun bliksemstart uiteindelijk alsnog bekopen en het Nederlandse duo schoof rond 1200 meter over hun heen. “Uit eerdere wedstrijden hadden we geleerd dat we daar op ons best waren. Dat hebben we nu iets naar voren gehaald en dat was beslissend.” Op het laatste stuk kwam Nieuw-Zeeland nog wel dichterbij maar het gat was te groot om nog te dichten. Schonk en Kraak schoven zodoende met voldoende voorsprong over de finishlijn heen.
Verwachtingen
Het was een prestatie waar Schonk vooraf niet direct rekening mee had gehouden. “Eigenlijk had ik pas na de halve finale een moment dat ik me realiseerde dat als wij slim zouden racen en ons aan het raceplan zouden houden, dat het dan misschien wel zou kunnen. Maar eerder niet.”
Paulis
Een hele reeks zwemmers van hun thuisverenigingen Nereus en Vidar doken het water in. Onder hen ook de gouden olympische roeister Ilse Paulis, een goede vriendin van Schonk. “Twee jaar geleden was ik er ook bij toen zij in Varese wereldkampioen onder 23 jaar werd en heb ik ook gezwommen. Erg leuk dat het nu ook omgekeerd kon.”
Poznan
“Het is natuurlijk heel bijzonder om mee te maken dat je wereldkampioen bent. Het is nog moeilijk te bevatten. Maar het is het hele traject dat we hebben gedaan wat het zo mooi maakt. Dat we negen uur heen en terug in een auto hebben gezeten om in Poznan een wereldbeker te kunnen varen bijvoorbeeld. Super, daar hebben we echt veel aan gehad. Je kan bij anderen afkijken hoe ze het doen.”
Vastberadenheid
De Nereïde is van mening dat de gouden medaille in Rio van Paulis en Maaike Head zeker ook een positieve invloed had op hun prestatie. Zeker in hun vastberadenheid en stoïcijnse aanpak leek hun roeien veel op dat van de olympische kampioenen. “Je ziet hoe zij dingen aanpakken en je gaat toch een en ander kopiëren. Wat dat betreft zijn ze een goed voorbeeld geweest.”
Structuur
Schonk looft ook haar coach Remmelink en de structuur die er nu in Nederland voorhanden is. Volgens haar een van de redenen dat Nederland er nu zo goed voor staat bij de lichte vrouwen. “De coaching staat en er is enorm veel kennis. Jolijn haar contact met bondscoach talentontwikkeling Marit van Eupen is erg intensief en zij heeft ook ons gecoacht toen Jolijn op vakantie was. En Josy zet natuurlijk de lijnen uit vanuit de bond. Dat werkt goed.”
