Verrassend: zowel de zware als lichte eerstejaarsmannen van Laga lagen dit weekeinde aan het Tilburgse erevlot. Bij de ZRB boekten de vereniging uit Delft deze onverwachte dubbele zege op een onverwacht moment. De lichte acht moest het daarbij letterlijk van de laatste meters hebben.
Het lichte veld was afgelopen zondag op zoek naar een nieuwe winnaar. Ongeslagen favoriet Nereus was namelijk niet ingeschreven. Die ploeg koos ervoor het zware veld te beproeven. Een aantal succesvolle trainingen tegen hun zware evenknie – In de weken voorafgaand versloegen ze meermaals de zware jaargenoten van Nereus – gaf aanleiding om een ander veld te testen.
Nereus-coach Jonas Rikmenspoel blikt terug: “Het was goed om te proberen, maar de druk was hoog en de roeiers zaten daardoor onder hun niveau.” De lichte ploeg uit Amsterdam werd vijfde in de timetrial en mocht daardoor niet door naar de halve finales. Het andere veld leek te hoog gegrepen. “Dat de ZRB tegenviel is vooral een goede les voor de ploeg”, merkt Rikmenspoel op. “Omgaan met prestatiedruk is een deel van de race.”
Duizend
Het mentale aspect vindt Laga-coach Krijn Vlaar ook belangrijk. Er gebeurt volgens hem veel in duizend meter terwijl die afstand te kort is om afgeleid te raken. Met een push op het juiste moment kan je de tegenstander volgens hem mentaal verslaan. “Vechten”, noemt Vlaar het. “Als je tijdens een sprint wordt ingelopen, denk je vaak aan alles behalve het gezamenlijk oppakken met de hele acht”.
De Lagaaier was daarom huiverig voor hoe de Tilburgse kilometer bij zijn ploeg zou liggen. “Normaal ga je vooral op het einde volle bak,” vertelt Vlaar, “En dan kan je nog altijd op de baanhaal terugvallen”. Zijn ploeg presteert vaak sterk in die slotmeters; dat ligt volgens hem deze wedstrijd anders. Vlaar: “Met zo’n korte afstand zit je al de hele tijd boven je baanhaal.”
Omfietsen
Niettemin lag de ploeg uit Delft na een voorspoedige halve finale als favoriet in de slotronde. Vlaar fietste tijdens de finale mee. Vanaf het paadje tussen het vakantiepark en de baan kon hij de race goed volgen, tot de laatste 300 meter: daar stopt het pad en mist men het laatste stuk. Ter hoogte van dat punt behelsde de voorsprong van tegenstander Skadi nog zeker een driekwart lengte. Een achterstand die je niet zomaar goedmaakt, wist de coach. Tijdens het omfietsen twijfelde hij over de afloop. “Het kan altijd spannend worden, maar dit verschil was erg groot.”
Eenmaal aangekomen bij de finishtoren werd hij onthaald door zijn verenigingsgenoten. De lichte mannen uit Delft hadden de Rotterdammers toch nipt verslagen. Door een flinke slotspurt wonnen ze met drie-tiende van een seconde. “Dat was echt de verdienste van die gasten zelf”, vertelt Vlaar trots. “Ze vochten samen en maakten bijna een lengte goed in de laatste meters.”
Hekkensluiters
De overwinning voelde voor de Lagaaier als een bevestiging. Vanaf het begin van het seizoen lag de focus op een duurzame roeitechniek, benadrukt Vlaar. “We ondervonden daardoor een matigen seizoenstart.” Met slechts drie punten kwamen ze uit het lange baanseizoen, maar de langetermijnstrategie lijkt nu zijn vruchten af te werpen. “Het zou mooi zijn als we die stijgende lijn kunnen voortzetten.”
Dat de finale werd gevaren tussen Laga en Skadi, was bijzonder. De twee ploegen stondennamelijk in de middenmoot van het klassement en waren op de winterwedstrijden nog de hekkensluiters, met respectievelijk de 11e en 12e (laatste) plek. Afgelopen zondag streden ze verrassend genoeg voor de koppositie. Vlaar: “Skadi kwam voor mij ook een beetje onverwachts uit de hoek.” Lachend vult hij aan: “Ach ja, wij misschien ook wel een beetje.”
