Medailles in drie kleuren, van elk één. De Nederlandse equipe nam bij de WK onder 23 een gevarieerde oogst mee. NLroei sprak met drie verschillende medaillewinnaars.
Het meest opzienbarend was de wereldtitel van Lisa Bruijnincx en Fien Westreenen. Niet in het minst omdat dit duo twee jaar terug ook goud won bij de juniorenWK. Vanwege de studie in Amerika van Van Westreenen roeiden ze slechts een aantal weken samen. “Het was kort dag, maar ik had wel het idee dat we ons niveau meteen hebben opgepakt van waar we in Japan gebleven waren. Vervolgens zijn we gestaag beter geworden. Zelfs tijdens dit toernooi maakten we nog stappen”, vertelde Bruijnincx.
Starttrainining
Zelfs in de ochtend van de finale werd nog gesleuteld aan de techniek. “We wisten dat als we goud wilden halen, we beter uit de start moesten komen. Daarin hebben we een en ander aangepast en dat betaalde zich uit. We kwamen beter mee, waardoor we uiteindelijk vooraan kwamen te liggen.” Dat gebeurde op ongeveer 400 meter voor de streep toen Griekenland wat terugzakte. Duitsland kwam in het allerlaatste stuk echter nog venijnig opzetten waardoor het verschil tussen de drie boten uiteindelijk minder dan één seconde was.
Prognose
“Omdat we wat meer geïnvesteerd hadden in het begin, hadden we geen geweldige sprint meer over. Gelukkig was het genoeg.” De roeister van Njord kon het nog moeilijk bevatten dat het was gelukt. “Voorafgaand aan het toernooi dachten we eigenlijk dat een medaille nog best lastig zou worden. Pas na de voorwedstrijd kwam het geloof dat we misschien wel konden winnen. Ik kan het nog niet helemaal bevatten dat ik wereldkampioen ben en dat ook nog eens voor de tweede keer. Het is geweldig dat dit is gelukt.”
Zilver
Ook Isabel van Opzeeland van de vrouwenacht die zilver pakte was euforisch. In de plaatsingsrace eerder in de week roeide het octet van coaches Jolijn Remmelink en Harmen Eefting nog naar de derde plaats. Duitsland moest in de finale echter een furieuze start bekomen met een flink verval in het tweede stuk. “We hadden uit die race individuele puntjes meegenomen en dat zorgde ervoor dat het nu een stuk beter liep. Ik zat op 7 ook veel beter samen in het ritme met onze slag Femke Paulis.”
Energie
Van Opzeeland studeert tegenwoordig bij het Amerikaanse Washington. Zij kreeg vanwege haar focus in de boot weinig mee van de race. “Ik herinner me niet veel. Alleen dat onze stuurvrouw op een gegeven moment riep dat we naast de Duitsers lagen en we inliepen op de Verenigde Staten. Dat zou sowieso zilver betekenen en dat gaf enorm veel energie. Dat ik hier een medaille pak is ook op persoonlijk vlak fijn. Voor het eerst sinds 2017 sta ik weer op het podium bij een internationaal toernooi.”
Brons
De mannendubbelvier van coaches Ronald Florijn en Francesco Fossi ging op basis van de eerdere races als één van de favorieten van start, maar moest genoegen nemen met brons. De kleine voorsprong die ze namen na de start was niet voldoende om de ontketende Tsjechen van de winst te houden. Ook Italië bleek net iets sneller. “Ondanks dat we op goud mikten, zijn we tevreden. Ik heb weinig van de race meegemaakt en alleen maar geleverd. Ik zag wel dat we wegliepen van Duitsland, maar niet dat Italië op de finishlijn nog heel dichtbij was. Dat hoorde ik pas na afloop”, liet Noud Scholten weten.
Rollercoaster
De roeier had een tumultueuze periode achter de rug waarin hij bedankte voor een dubbeltwee, werd uitgeselecteerd voor de acht en vervolgens ook de vierzonder niet zag zitten. Wegens quarantaineverplichtingen van Wietse Morreau belandde hij als reserve uiteindelijk in de prioriteitsboot dubbelvier met Gert-Jan van Doorn, Olav Molenaar en Guus Mollee. Hij mocht blijven zitten toen Morreau weer terug kon komen. “Het was nogal een rollercoaster. Extra bijzonder dus dat ik dan ineens hier op het podium sta.”
