Vorig seizoen was ze nog wedstrijdcommissaris van het Utrechtse Triton, dit jaar strijdt Joanneke Jansen mee voor een plek in de ploeg van Oxford voor de befaamde Boatrace.
De 23-jarige roeister kan daarmee de eerste Nederlandse vrouw worden die de traditionele wedstrijd tussen Oxford en Cambridge op de Theems mag roeien. Vorig jaar deden de vrouwen na druk van de vrouwelijke CEO van hoofdsponsor Newton voor het eerst mee op de woelige rivier. Oxford won met overmacht.
Jansen zag de race op televisie maar had toen nog geen flauw idee dat ze driekwart jaar later zou selecteren voor de ‘Blue Boat’. De ex-roeister van DDS en Triton behaalde in 2012 een bronzen medaille met de lichte vrouwen dubbelvier bij de wereldkampioenschappen onder 23 jaar en rook een jaar later aan de nationale equipe. Uitzicht op olympische deelname was er niet, dus hing Jansen haar riemen in de wilgen en stortte zich op een bestuursjaar.
Cambridge
Ondertussen oriënteerde de Utrechtse zich wel op een studie in het buitenland. Met twee bachelor-diploma’s in de Rechten en Natuurkunde kon ze alle kanten op. Een eerdere studiereis naar nota bene Cambridge zorgde ervoor dat het uiteindelijk Engeland werd. “Die sfeer sprak me erg aan en ik vermoedde dat het in Oxford wel ongeveer hetzelfde zou zijn”, vertelt Jansen lachend vanuit Sabaudia, waar de vrouwen op trainingskamp zijn.
Toegepaste wiskunde
In Oxford volgt ze een master toegepaste wiskunde. Pas in de zomer rees het idee dat roeien een optie zou zijn. “Ik ben vrij resoluut gestopt en heb ook amper afgetraind. Ik wilde vooral niet meer licht roeien.” In Oxford maakte het niet uit dat de 1.79 meter lange Jansen wat kilo’s was aangekomen.
Coach
Daarnaast werd ze enthousiast toen ze hoorde dat de ervaren Amerikaanse Christine Wilson als coach was aangesteld. Onder haar leiding won Oxford afgelopen drie jaar op rij. “Maar het is vooral bijzonder om eens mee te maken hoe het er op een andere plek aan toe gaat. Men traint hier heel anders dan in Nederland: veel vaker, maar tegelijkertijd ook veel korter op het water.”
Colleges
De korte sessies hebben vooral te maken met het drukke college-schema van de roeisters. “Omdat we een stuk buiten Oxford trainen, vertrekt drie ochtenden in de week om 5.45u het minibusje. Dat is wel pittig. Zeker omdat je daarna de hele dag met je studie bezig bent en aan het eind van de dag nog een keer moet trainen.”
Achterstand
Jansen moest diep gaan om het strakke trainingsregime van wekelijks elf trainingen vol te houden. “Ik ben een maand eerder gekomen om mijn trainingsachterstand te kunnen inhalen. Er waren toen nog geen colleges. Vooral de combinatie van studie en veel trainen maakt het zwaar.”
Trial Eights
Traditiegetrouw hielden beide clubs medio december hun zogenaamde Trial Eights, waarbij twee achten van de eigen universiteit het tegen elkaar op nemen op delen van het Boatrace-parcours. “Het was een bijzondere ervaring. Ze bootsen alles na van wat er tijdens de Boatrace gebeurt. We zaten een week samen met elkaar in een huis in Londen en er kwam veel pers op af. Je voelde echt de druk.”
Niveauverschil
De acht met Jansen op de zes-positie dolf het onderspit, ondanks een voorsprong halverwege met open water. “Eigenlijk kan dat niet. Het niveauverschil in de groep is vrij groot en er zitten een paar zeer onervaren roeiers tussen. Toen we na een bocht in veel slechter water terecht kwamen, viel onze ploeg compleet uit elkaar. Ook de stuurvrouw maakte een immense fout.”
Selectie
Jansen behoort als voormalig lichte roeister niet tot de bovenkant van de selectie. “We hebben een aantal sterke vrouwen dat al naar het WK onder 23 jaar is geweest. Ik vermoed dat ik precies op het randje zit, dus het zal spannend worden.” In de groep zitten opmerkelijk genoeg ook nog twee voormalige eerstejaars Orca-roeisters, Merel Lefferts en Mireille van Dongen. Beiden komen enkel in aanmerking voor de tweede boot.
Onduidelijkheid
Komende dagen staan er in Sabaudia een aantal seat-races op het programma. Of dit ook uitsluitsel gaat geven over de uiteindelijke samenstelling is nog niet duidelijk. “Eigenlijk horen we nooit waar we staan of hoe het gaat. Ik laat het maar gelaten over me heen komen.”