“Of er twijfel was? In de finale eigenlijk geen moment. Of misschien toch. Na 500 meter keek ik even achter ons om te zien er wellicht toch nog een ploeg voor onze boot aan het varen was. Want we lagen toen al zo ver voor dat het eigenlijk al niet meer spannend was. Je zou je maar vergissen”, verklaart Willemijn Mulder daags na de wedstrijd. Zij zat op drie achter slag Tessa Dullemans in de winnende vier. Voor het eerst sinds 1997 won Laga weer eens een hoofdnummer.
Boegroeister en spreekstalmeester Laila Youssifou benadrukte dat luidkeels terwijl haar rode vier nog niet eens over de helft was. “Laila zat tijdens de wedstrijd echt op haar praatstoel. Ze was ons – en zichzelf – tijdens de finale aan het aanmoedigen met teksten als ‘we zijn historie aan het schrijven’ en woorden van gelijke strekking. We waren er alle vier enorm op gebrand om de Varsity te winnen. We hielden rekening met een bikkelharde strijd, maar het werd een vrolijke zegetocht. We hadden vooral veel van Nereus verwacht, maar dat viel dus mee, of juist tegen”, legt Mulder uit.
Onderschat
De bordeauxrode Amsterdammers had met gouddelver Karolien Florijn – de ongeslagen skiffeuse van de afgelopen olympiade, oftewel de allerbeste roeister van de wereld – aan boord. Plus ook nog eens Veronique Meester die als slag van de fabelachtige tweezonder met een straat voorsprong ook al olympisch goud had gewonnen. Zondag kon het kloeke kwartet echter nog geen potje van porselein breken. Er waren plausibele excuses. Van trainen zou het door onder andere co-schappen afgelopen tijd nauwelijks zijn gekomen. En er waren nachtdiensten. “Ze hebben het onderschat. Deze formatie had eigenlijk tegen zichzelf in bescherming genomen moeten worden”, fluisterde een vooraanstaand Nereid.
Toch wierp het voornemen van Nereus om de Varsity in deze opstelling te starten vrucht af. De goudgele banaan viel echter niet in Amsterdam, maar uitgerekend in Delft. “We zijn eind vorig jaar expres al samen gaan trainen en we hebben onze ploeg vroeg samengesteld. Lotte Jansen kwam als beste nieuweling uit de test en zo konden we mooi met z’n vieren tijdig de boot in. Dat pakte dus goed uit.”
Gaaf
Terwijl de Lagaaiers nog even vol de baanmarkering ramden en hun boot daardoor bijna tot stilstand kwam, werd er alsnog met bijna een kwartminuut voorsprong gewonnen van Skøll dat voor het uitgebluste Nereus eindigde.
“Vanaf het moment dat het finishkanon afging, was het een groot festijn. Als eersten was de menigte van de bakboordoever te water gegaan om ons te feliciteren. Dat was al geweldig. Maar toen we de eerste felicitatieronde hadden gehad, kwam er vanaf de andere kant een enorme zwerm Lagaaiers aangezwommen, waaronder oud-Varsitywinnaars. Dat was echt gaaf.”
Goud
En zo ging het op de wal nog even door. “Eerst het winnaarsdiner, vervolgens door naar Delft. De markt stond vol met fans. We zijn vanuit de bestuurslimousine crowdsurfend naar de koets gebracht. Die werd niet getrokken door paarden, maar door de eerstejaars dames. We werden naar sociëteit Phoenix gebracht. Daar brandde een groots feest los.”
De day after is het volle besef er. Youssifou en Dullemans hadden dat edelmetaal wat ze in Parijs op vijftienhonderdste van een seconde hebben gemist. Jansen groeide in een paar maanden uit van rookie tot gevierd Varsity-winnaar. En winnaar Mulder? Zij had de niet al te dankbare taak om in Parijs op de olympische reservebank te zitten. Net zo hard trainen als de rest van de equipe, maar geen olympische start mogen maken. “Het was vorig jaar met mijn maatje Ilse Kolkman toch een mooi seizoen. Maar ik ga niet nog eens vier jaar de reserverol vervullen. Ik ben nu een beetje brak, maar over twee weken wil ik bij de NK zo hard mogelijk uithalen. Dat is de beste garantie voor een plek in een startende bondsboot.”
