Het roei-jaar eindigt met een schok: gisteren is Jos Compaan overleden. Jos – geboren in 1958 – roeide al op jonge leeftijd hard en mocht in 1977 toen ze nog maar net 19 jaar was Nederland vertegenwoordigen bij de wereldkampioenschappen in Amsterdam. Ze ging later naar drie Olympische Spelen (1980, 1984 en 1988) en ze behaalde met haar dubbelvier brons bij de WK van 1986. Helaas heeft een hersentumor op 30 december een eind gemaakt aan haar leven.
Jos roeide dus al jong goed en ze viel mij ook op omdat ze haar mening durfde te geven. Dat deed ze ook als ze het ergens niet mee eens was. Het meest bekend in dat kader is de WK-finale van 1987 in Kopenhagen. Daar werd de boei-indeling door FISA vlak voor de finale veranderd omdat de weersomstandigheden de baan oneerlijk hadden gemaakt.
Dat laatste was zo, maar zo iets besluit je als internationale federatie niet vlak voor de finale en al helemaal niet omdat het reglementair toen niet kon. Jos besloot met haar dubbelvier uit protest voor de finish te laten lopen. Dat deed ze en die middag heb ik als bondsbestuurder net als mijn medebestuurders heel wat mensen op me af gehad. Hoe durfde ze. Maar het signaal van Jos en haar ploeg was glashelder.
Jos stopte met roeien op het hoogste niveau na de Olympische Spelen van 1988. Ze trouwde met coach Rob Robbers en hun kinderen Freek en Karien gingen ook hard roeien. Jos bleef actief als veteraan bij haar vereniging Willem III en ze ging ook besturen. Jos was een aantal jaren voorzitter van haar verenging, waar ze ook tot erelid is benoemd.
Met Jos Compaan, die 62 jaar is geworden, verliest de roeiwereld een markante persoonlijkheid die wezenlijk aan het roeien heeft bijgedragen.
