De Varsity is een unieke roeiwedstrijd. Maar zondag verliep de finale van de Oude Vier voor twee ploegen treurig. Bij het hoofdnummer was er een aanvaring tussen de kanshebbers Triton en Skøll.
Daarover nadenkend wil ik toch naar modernisering van deze wedstrijd toe. De Varsity heeft een lang verleden en de wedstrijd is allengs qua omvang groter geworden. Door de beelden vanuit drones kunnen we het tegenwoordig thuis prima volgen en eigenlijk gaat dat beter dan vroeger als je ter plaatse alleen de laatste paar honderd meter zag.
De eindstrijd voor de Oude Vieren was en is nog steeds voor zeven ploegen, maar daar gaan tegenwoordig voorwedstrijden aan vooraf. Verder zijn de boten – anders dan op de Bosbaan – niet door balisage van elkaar gescheiden. Ploegen kunnen dus gemakkelijker in elkaars vaarwater komen met aanvaringen en hinder als gevolg. En moet je echt nog met zeven ploegen in een finale willen varen? De Varsity had tot het begin van de jaren zeventig van de vorige eeuw de zeven KNSRB-verenigingen als exclusieve deelnemers in de finale van de Oude Vier. Nu is er veel meer concurrentie en zou je toch over een finale met zes ploegen kunnen nadenken. Dan hebben de finalisten iets meer ruimte op het Amsterdam-Rijnkanaal.
En nog een ander punt gaat over de kamprechters. Voor alle wedstrijden geldt dat daaraan een tekort is. Drie jaar geleden werd de boot Neppérus bijna in duigen gevaren door een ploeg die opeens de baan verliet. Nu was er dus de aanvaring. Dat kan te maken hebben met te weinig toezicht op het water en langs de baan. Maar er is een tekort en er is sprake van vergrijzing. Hoe stimuleren we meer jongeren om kamprechter te worden? En als er een incident is – en dat kan elke wedstrijd plotseling gebeuren – kan een kamprechter dan direct met het hoofd van de jury overleggen en kunnen beelden van de drones daarbij helpen?
Kortom: tijd om verder te denken en aan de slag te gaan. De Varsity verdient dat, want het is zo een mooie wedstrijd.
