In tegenstelling tot roeiers zijn coaches min of meer vrij om te gaan en te staan waar ze willen. Als ambitieuze roeier uit Nederland ben je echter veroordeeld tot een plek aan de lopende band van de NLmedaillefabriek aan de Bosbaan. Coaches hebben meer bewegingsvrijheid.
In heel de roeiwereld worden er momenteel verhuisdozen ingepakt, ook door Nederlanders. Mark Emke is inmiddels met de meest prestigieuze boot van Duitsland aan de slag. Josy Verdonkschot was al bezig als technisch directeur de USA weer op de medaillespiegel te zetten. Hij doet dit overigens zonder de hulp van (bedenkelijke) techbedrijven, maar trok samen met NL-er Isabelle Jacobs op. En Francesco Fossi zou met de Duitse bond in gesprek zijn, en dat valt te begrijpen. Dit niet alleen vanuit de perceptie van de oosterburen, maar ook gelet op de Nederlandse coachsalarissen: circa schaal 11 á 12 van de sport-cao. Dat is geen profvoetbalsalaris.
Duiventil
En dan kunnen we in Nederland paniekerig doen om het vertrek van Michelle Darvill (terug naar Canada), Hessel Evertse (gedwongen doorverwezen naar het UWV) en Eelco Meenhorst die wat aan de late kant alsnog de kuierlatten neemt. Het is verleidelijk om te spreken van een kaalslag, hoewel leegloop bij een watersport misschien nog wel beter klinkt. De bondscoachkantine is nu eenmaal een duiventil, zo bleek in de afgelopen veertig jaar.
Er komt geen nieuwe technisch directeur, maar de taken (onder andere te Papendal schudden aan de NOCNSFgeldboom) zullen toch gedaan moeten worden. Binnenkort komt er een managersvacature op de digitale prikborden. Ook zullen er nieuwe ploegcoaches aangetrokken moeten worden. Hopelijk wordt er niet alleen in het Amsterdamse bos gezocht. Het lijkt bijzonder verstandig ietsje verder te kijken dan alleen naar types die nu toevallig hun rijwiel al parkeren in het bondscoachfietsenhok. Een open sollicitatieprocedure zonder poppenkastpraktijken is altijd gewenst, dat geldt ook voor die functies.
Bondssneakers
En ook de hoofdcoach moet zonder vooringenomenheid worden gekozen. Hij of zij moet dan coaches als Diederik Simon en Freek Robbers – om maar zo’n Linkedin-term te gebruiken – aansturen, dat lijkt opgesloten in het begrip ‘hoofd’. Nederland heeft vooral door de invloed van pionier Jabik Bastiaans inmiddels het beste roeiprogramma van de wereld, een exotische topcoach uit het buitenland zal zijn eigen stempel willen drukken. Dat is geen goed idee.
NLroei schreef het eerder: ‘bij voorbaat zal met name de nieuwe hoofdcoach het niet gemakkelijk krijgen om in de nog warme bondssneakers van Meenhorst te glijden.’ Zal er een Meenhorst-lookalike worden gezocht? Binnen Nederland is hij (bij gelijke geschiktheid heeft de roeibond van oudsher de kwalijke traditie om niet voor een vrouw te kiezen) niet te vinden, je moet je ook hardop afvragen of dat ook gewenst is. Pro forma leiding geven aan zelfstandig functionerende professionals? Het motiveren van gemotiveerde atleten?
Chef
Dat Nederland bovenaan de medaillespiegel prijkt is in de eerste plaats de verdienste van de roeiers en roeisters. Hun stem zal in dit verband absoluut gehoord moeten worden. En dat geldt ook voor bijvoorbeeld de hoekstenen van het coachkader: F. Robbers en D. Simon. Beiden hebben meer (virtuele) bondscoachblikken in de kast liggen dan welke Nederlandse hoofdcoachkandidaat jonger dan 60 jaar dan ook. Moeten zij decreten van een lager gekwalificeerde chef ontvangen?
Iedereen met een beetje gezond verstand zal kiezen voor de hoofdlijnen van het programma zoals het er nu staat, de weg terug naar gescheiden trainingskampen van de vrouwen en de mannen ligt niet in de lijn der verwachting. Maar een dienende coachchef zonder overdreven narcistische trekken die ruimte geeft aan ploegcoaches lijkt anno 2025 (tot en met 2028) gewenst. Punt is alleen: mensen met een modaal ego drukken hun neus niet zo snel aan het venster. NLroei roept daarom people managers op alvast hun CV te actualiseren, binnenkort zullen de vacatures worden gepubliceerd.
