“Dit was de allerbeste race die we ooit hebben gehad”, zegt Carline Bouw terugkijkend op de uitermate spannende eindstrijd van gisteren op de Lagoa Rodrigo de Freitas in Rio. Na een bronzen medaille bij de Wereldkampioenschappen en een zilveren medaille op de Europese kampioenschappen, sloot de vrouwendubbelvier dit seizoen formidabel af door zilver toe te voegen aan hun prijzenkast.
klik hier en support NLroei!
Goud
“We hebben geraced voor goud”, zegt de slagvrouw Bouw later in het Holland Heineken House. “Maar dat moet ook wel, wil je in dit veld ergens komen. Alle ploegen zijn erg aan elkaar gewaagd, wisten we.” Het was de tactiek van coach Nienke van Zijp om gelijk in de aanval te gaan. “De insteek was om vanaf haal één vol door te knallen.”
Hunkering
De hunkering naar goud spookte vlak na de finish nog door de hoofden van de vrouwen, maar inmiddels zijn ze ‘waanzinnig blij’ met zilver, vertelde Janssen bij de huldiging in het Holland Heineken House. Zij kregen een tegel ter ere van het behaalde eremetaal uitgereikt door Irene Eijs (brons in 1996). Hiermee werd hun prestatie vereeuwigd op de ‘Legendary Lane’.
Eindsprint
Hoewel het spektakel van de race misschien in de eindsprint leek te zitten, is de ploeg daar zelf het minst lyrisch over. “We hebben direct vanaf haal één onze intenties al duidelijk kunnen maken. Daar lag onze winst voor de rest van de race”, aldus Bouw. “Halverwege dacht ik zelfs dat we zouden kunnen winnen, maar door de enorm felle start was onze eindsprint wat minder flitsend. De Duitsers hebben daarvan gebruik kunnen maken door voldoende weg te lopen.”
Golven
Zo hard mogelijk starten is voor het kwartet niet de normale manier om de races in te gaan. “Maar het moest op deze manier vanwege deze weersomstandigheden”, zegt Inge Janssen. “Daardoor waren we bij de eindsprint vermoeider dan normaal, maar de start was het waard. Deze manier van racen was voor ons de enige manier om met de golven op dit water om te kunnen gaan. En dat werkte.”
Duitsers
“Vanaf de start wist ik al dat er een medaille in zat”, grijnst Van Zijp met gepaste trots. “Ze startten echt goed en zolang de vier in de buurt van de Duitsers zou kunnen blijven zat het goed.” Verreweg het grootste deel van de finale bestond uit een nek-aan-nekrace met de Oosterburen, aanvankelijk om plaats twee en later om het goud. Op de vijfhonderd meterlijn noteerden Nederland en Duitsland zelfs exact dezelfde tijd. “Ik wist tijdens de wedstrijd zeker dat ze de boot nog voorbij te Polen zouden stampen”, zegt Van Zijp. Polen lag het eerste deel van de race op kop, maar kon in het slot onvoldoende weerstand bieden.
Topfit
De vier zou hun finale aanvankelijk op woensdag starten, maar deze werd uitgesteld vanwege de harde wind in Rio. “We waren er toen al klaar voor”, zegt Bouw. Toch had het uitstel volgens haar weinig invloed op de race van vandaag. “Maar we dachten ook: als we goed omgaan met dit uitstel, kunnen we veel winnen ten opzichte van de andere ploegen. We lagen echt topfit aan de start.”
