Damesroeien had vroeger amper aandacht. De eerste keer dat het in Nederland iets meer zichtbaar werd was in 1964. Meike de Vlas won toen bij de Europese kampioenschappen zilver in de skiff. Een hele prestatie achter de winnende Russin. Meike is een paar dagen geleden helaas overleden. Meike – geboren in 1942 – had eerst niet zoveel met roeien, maar er lag een overnaadse skiff bij haar huis in Zwolle in de buurt en dat trok.
Pas toen ze in 1960 in Groningen fysiotherapie ging studeren, koos ze echt voor het roeien bij De Hunze. Zij kreeg daar in de persoon van Lien Veenstra ook een prima coach. Haar eerste opvallende optreden was echter niet in de roeiboot, maar tijdens de beroemde Elfstedentocht van 1963. Geen van de deelnemende vrouwen haalde de finish, maar Meike kwam tot nabij Franeker en dat was toch een heel eind. En de passie met schaatsen en daarna ook skiën is in haar hele leven gebleven.
Daarna ging dus toch het roeien er uitspringen met deelname aan de Europese Kampioenschappen in 1963 in Moskou en daarna het succes in 1964. Later kwam ze roeiend minder in beeld, maar trouwde met de beroemde Nederlandse roeier Hadriaan van Nes en verhuisde met hem naar Noorwegen. Uit het huwelijk, dat naderhand helaas misging, werden vier dochters geboren, waaronder Eeke van Nes. Zij behaalde medailles bij de Olympische Spelen van 1996 en 2000. Meike bleef in Noorwegen wonen, dus zagen we haar nog maar weinig. Toch moeten de herinneringen aan haar blijven, want juist ook door haar is het damesroeien verder gekomen in ons land.
