Met het organiseren van de Varsity is een sleutelrol weggelegd voor toezicht en sociale veiligheid – zeker op een evenement waar de dagelijkse conventies niet gelden. Ron en Monica Kort waken met hun beveiligingsbedrijf al bijna 25 jaar over het terrein en vertellen over toezicht te midden van blikken, corpsballen en bacchanaal.
De inmiddels teruggedraaide ordemaatregel vanuit de tuchtcommissie van de roeibond was op geen enkele manier overlegd met de uitvoeringsorganisatie zelf. Het decreet dat alle Leidenaren en Amsterdammers verbood naar de Varsity te komen kijken, kwam voor de Varsitycommissie uit de lucht vallen. De beveiliging zou maar een heleboel almanakken uit hun hoofd moeten leren om de juiste personen tegen te laten, zo leek het.
Dit verhaal komt ook in het Varsity Magazine. Wil je de glossy op jouw deurmat? Bestel dan hier. Het kost maar 4,95 euro. Alvast bedankt!
Terwijl corporaal Nederland met de handen in het haar, hun eerste zondag van april opnieuw aan het uitdenken was, maakten Ron en Monica Kort zich weinig druk. “Als er echt iets moet gebeuren, stellen we twee weken van tevoren met de organisatie een plan op”, vertelt Ron. “Tot die tijd is er niets aan de hand.” Hij waakt al een kwarteeuw over het Varsity-terrein en al die tijd was het publiek ongedwongen en harmonieus. Zo’n drastisch besluit zou, vanwege de gemoedelijke sfeer, niet alleen onhoudbaar maar ook onnodig zijn geweest, stelt het koppel.
Trots
Achter de oudste en meest prestigieuze sportieve strijd van studerend Nederland, schuilt een wereld van organisatie en daarin zijn Ron en Monica verantwoordelijk voor de beveiliging. Ron Kort al sinds 2002; Monica is vanaf de laatste zes jaar ook verliefd geworden op de sfeer van de Varsity. Dankzij hen worden brandjes geblust en gejatte fusten weer netjes teruggehaald.
Voorheen regelde de commissie zelf de beveiliging, maar dat werd toch een te groot vraagstuk. Op verzoek van de gemeente Houten werd er professionele beveiliging ingeschakeld. Op die manier kregen Monica en Ron in 2002 niet alleen samen hun eerste kind, maar ook een ander soort baby: hun betrokkenheid bij de Varsity. Inmiddels zijn we bijna 25 jaar verder, en voelen ze zich de trotse ouders van de Varsity.
Goed opgevoed
De Varsity is niet zomaar een wedstrijd—het is een beleving. Ron en Monica moeten even lachen als er wordt gevraagd hoe zij dit beleven. “De Varsity was in het begin even wennen”, vertelt Monica. Bijvoorbeeld brassen. Voor buitenstaanders lijkt het op een flinke vechtpartij, maar de beveiliging weet inmiddels dat het gewoon een traditie is. Dat betekent dus geen harde hand, geen onnodig ingrijpen – eerder een ouderlijke aanpak.
En laten we eerlijk zijn, die “keurige” studenten, die komen na hun streken toch altijd weer netjes hun excuses aanbieden. Zelfs als ze betrapt worden terwijl ze staan te wildplassen. Monica vindt het publiek op de Varsity wel aandoenlijk – zelf heeft ze nooit actief deelgenomen aan het studentenleven – maar in de essentie is het Varsity publiek gelukkig toch goed opgevoed.
Samenhorigheid
Niet alleen het brassen valt op. Over de vraag “Wat maakt de Varsity nu echt uniek?” hoeven Monica en Ron niet lang na te denken. Het antwoord is unaniem: de samenhorigheid. “Tienduizend bezoekers uit heel Nederland, sommigen al flink in de olie voordat ze het terrein überhaupt opkomen – en toch ontfermt iedereen zich over elkaar”, vertelt Ron Kort. “Vrienden, vreemden, oude rotten en eerstejaars, iedereen let op elkaar; dat is toch prachtig om te zien, zeker op zo’n groot evenement.”
Het zijn niet alleen de studentikoze taferelen die opvallen. Soms duiken er groepjes op die simpelweg niet thuishoren op de Varsity. De vrolijke biergooier en brassende studenten? Hoort erbij. Maar een oudere man met een telelens die nét iets te geïnteresseerd in foto’s neemt? Daar grijpen Monica en Ron in.
Kleptomanen
Gelukkig hebben Ron en Monica in de afgelopen decennia geen grote incidenten meegemaakt. Al zijn die roeiers aan het eind van de dag soms net een stel kleptomanen; werkelijk alles wat niet vastzit, wordt geprobeerd mee te smokkelen. Verkeersborden, vlaggen, bierpullen en fusten die ‘’strategisch’’ over het weiland worden gemanoeuvreerd, alsof niemand het zou merken. Zelfs een complete partytent… Roeiers en spullen jatten blijft iets unieks.
Of die ene held uit Groningen, die om 10:30 uur ’s ochtends al moeite had met de zwaartekracht. Na een glas water en een goed gesprek dacht hij zichzelf alsnog naar binnen te lullen met een ijzersterk betoog: “Mevrouw, weet u wel hoe ver Groningen is? Weet u hoeveel bier je onderweg kunt drinken?” Tja, een reis met hindernissen, maar met de juiste prioriteiten.
Hoe chaotisch de Varsity ook mag zijn, één ding staat vast: dit is een evenement van, voor en door studenten. Zo waken Monica en Ron, met hun beveiligers over het varsity-terrein, zodat studenten ieder jaar veilig de mooiste roeiwedstrijd van het jaar kunnen beleven.
