De roeiloopbaan van Hadriaan van Nes was schitterend. Toen hij al wereldkampioen was, moest hij van zijn vader ook de Varsity gaan winnen, want dat was volgens hem pas echt roeien. Hadriaan overleed eergisteren, hij was 82 jaar.
Van Nes werd in 1942 geboren, hij ging in Delft studeren en bij Laga roeien. Dat leidde in 1965 tot zijn internationale debuut bij de Europese kampioenschappen in Duisburg, waar hij gelijk brons won. In 1966 werd hij wereldkampioen in de twee met stuurman. Toen werd het toch tijd voor de Varsity en die werd in 1968 gewonnen. In datzelfde jaar waren de Olympische Spelen in Mexico, daaraan nam hij in de gestuurde twee samen met Herman Suselbeek en stuurman Rody Rijnders deel. Het werd daar geen goud, maar zilver. Dat edelmetaal won zijn dochter Eeke bijna dertig jaar later ook bij de Olympische Spelen. Het roeien zit in de familie en zijn toenmalig echtgenote Meike de Vlas skiffte heel hard.
Van Nes verhuisde voor zijn werk naar Noorwegen en vervulde toen geen functies meer in het Nederlandse roeien. Wel had hij in Noorwegen contact met andere Nederlandse roeiers en roeisters.
Vanochtend hoorde ik vrienden zeggen ‘hij was een icoon’. En dat vind ik een passende omschrijving. Hij had ook een enorme vechtlust en was enorm sterk, al kon hij ook bot zijn. We gaan hem missen en denken terug aan zijn imposante carrière.