Wat was voor mij het meest pakkende roeinieuws van dit jaar? Die vraag kreeg ik gesteld en ik vind het best lastig te beantwoorden. Wat betreft prestaties hebben we natuurlijk een geweldig jaar gehad. Wie had durven dromen van viermaal goud bij de Olympische Spelen in Parijs? Ik herinner me nog steeds hoe we in Seoul in 1988 juichten toen Rienks en Florijn met coach Klerks goud wonnen. Er waren nu zoveel mooie prestaties dat het moeilijk is kiezen. En welk roeien is nu het belangrijkste, dat in een ploeg of toch de solist?
Ik heb lang getwijfeld, maar heb toch uiteindelijk voor de eenling gekozen. De prestatie van het jaar vind ik nog steeds de olympische titel van Karolien Florijn. Mijn mond viel open toen ze aan kop kwam te liggen en op weg leek te gaan naar goud.
Topsporters hebben natuurlijk een hoog niveau en zijn grote concurrenten van elkaar. Het talent kan zich heel snel ontwikkelen of er juist lang over doen om ver te komen. Karolien had al jong ambities, maar rond 2016 kregen anderen bij de Olympische Spelen toch de voorkeur, gezien hun ervaring.
Karolien vond duidelijk de weg naar boven en kwam in de vierzonder die in Tokyo tweede werd. Zilver is goed en ook mooi, maar het werd duidelijk: Karollen wil meer. In eigen land was zij niet meer te verslaan en internationaal ging zij ook steeds harder. De winnende beelden van Luzern waren al mooi en nu kwamen de Olympische Spelen er nog bij. Je zag aankomen dat goud gewonnen ging worden en dat is toch als trouw kijkster bijzonder om te zien. Ook achteraf kreeg ik veel positieve reacties, ook van het niet-roeideel van mijn vriendenkring.
Dus Karolien, klasse!
